Πολύποδες παχέος εντέρου

Οι αδενωματώδεις πολύποδες του παχέος εντέρου είναι μικροί όγκοι που αναπτύσσονται στο εσωτερικό τοίχωμα του παχέος εντέρου. Οι όγκοι αυτοί ανήκουν στη κατηγορία των καλοηθών πολυπόδων του παχέος εντέρου, αλλά παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί οι περισσότεροι καρκίνοι ξεκινούν από αυτούς. Έτσι η έγκαιρη αναγνώριση και αφαίρεσή τους, συμβάλλει ουσιαστικά στη μείωση της συχνότητας εμφάνισης της νόσου.

Πολύποδες παχέος εντέρου – Ποια τα συμπτώματα;

Οι πλειοψηφία των πολυπόδων παραμένουν ασυμπτωματικοί για πολλά χρόνια. Σε περίπτωση μεγάλων πολυπόδων ενδέχεται να παρουσιαστεί αιμορραγία από το ορθό, τεινεσμός ή και εκβολή βλέννης ιδιαίτερα όταν εντοπίζονται στο κατώτερο τμήμα του εντέρου (ορθοσιγμοειδές).

Πώς γίνεται η διάγνωση των πολυπόδων παχέος εντέρου;

Η βασική εξέταση για τη διάγνωση των πολυπόδων είναι η κολονοσκόπηση. Έχει διαπιστωθεί ότι μετά την ηλικία των 60 ετών στον πληθυσμό του δυτικού κόσμου, το 30-40% εμφανίζει αδενωματώδεις πολύποδες.

Τα μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι ένας πολύποδας 5mm χρειάζεται 2-3 χρόνια να γίνει 1cm και από το μέγεθος αυτό, άλλα 2-5 χρόνια για να εξελιχθεί σε κακοήθεια. Έτσι γίνεται κατανοητό πόσο σημαντική είναι η κολονοσκόπηση να γίνεται στα πλαίσια της πρόληψης και όχι όταν η νόσος έχει καταστεί ήδη συμπτωματική. Οι νεότερες κατευθυντήριες οδηγίες μιλούν για τη πρώτη κολονοσκόπηση στα 45 έτη. Φυσικά σε άτομα με ιστορικό καρκίνου παχέος εντέρου σε συγγενείς πρώτου βαθμού, θα πρέπει να γίνεται σε μικρότερη ηλικία.

Πώς αντιμετωπίζονται οι πολύποδες παχέος εντέρου;

Σε περίπτωση εντοπισμού κάποιου πολύποδα κατά την κολονοσκόπηση, θα πρέπει κατ’αρχάς να γίνεται προσπάθεια για πολύ καλή ολική κολονοσκόπηση, μέχρι το λεπτό έντερο. Αυτό γιατί υπάρχει υψηλή πιθανότητα ύπαρξης σύγχρονου πολύποδα και σε άλλο σημείο του παχέος εντέρου.

Ο πολύποδας που θα ανευρεθεί, μπορεί να έχει ελαφρά, μέτρια ή βαριά δυσπλασία. Σε ορισμένες περιπτώσεις ενδέχεται να είναι και κακοήθης. Στην πρώτη περίπτωση η βλάβη παραμένει στο βλεννογόνο, ενώ στη δεύτερη περίπτωση έχει περάσει στην υποβλεννογόνιο στιβάδα, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να έχει ένα μικρό κίνδυνο μετάστασης, φυσικά ανάλογα και με το βάθος.

Οι περισσότεροι πολύποδες μπορεί να αφαιρεθούν ενδοσκοπικά κατά τη διάρκεια της κολονοσκόπησης, από τον γαστρεντερολόγο. Ιδιαίτερη σημασία έχει η μορφολογία του πολύποδα, αν δηλαδή είναι μισχωτός ή άμισχος, γιατί όπως είναι κατανοητό οι μισχωτοί αφαιρούνται ευκολότερα με τον βρόγχο της πολυπεκτομής.

Αν υπάρχουν ενδείξεις για κακοήθεια, όπως για παράδειγμα ανώμαλα όρια του πολύποδα, εξέλκωση, πάχυνση του μίσχου ή αν ο πολύποδας έχει μεγάλο μέγεθος, είναι καλύτερα ο γαστρεντερολόγος να παραμένει μόνο στη λήψη βιοψιών.

Μετά από την αφαίρεση του πολύποδα ή τις βιοψίες θα πρέπει πάντα να γίνεται σήμανση του σημείου με ειδική μελάνη (tatoo), ώστε αν χρειαστεί χειρουργική παρέμβαση να ξέρει ο χειρουργός το ακριβές σημείο. Τέλος, μετά από μια επιτυχή πολυπεκτομή, λόγω αυξημένου κινδύνου μετάχρονου πολύποδα, θα πρέπει η επόμενη κολονοσκόπηση να γίνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα (από 6 μήνες έως το αργότερο 3 χρόνια).

Ο Γενικός Χειρουργός Γεώργιος Πανούσης είναι εξειδικευμένος στην αντιμετώπιση παθήσεων του παχέος εντέρου. Ο ιατρός έχει παρακολουθήσει και συμμετάσχει σε πληθώρα σεμιναρίων προχωρημένης λαπαροσκοπικής χειρουργικής στο εξωτερικό.