Εγχείρηση κήλης με πλέγμα​: Διαδικασία & πλεονεκτήματα

/0 Comments/in /by

Η κήλη αποτελεί μια από τις πιο συχνές παθήσεις του κοιλιακού τοιχώματος, με κύριο χαρακτηριστικό την προβολή ενός τμήματος οργάνου ή άλλων ενδοκοιλιακών ιστών μέσα από ένα αδύναμο σημείο του μυϊκού τοιχώματος. Πρόκειται για πάθηση που στην αρχή δεν προκαλεί κανένα αισθητό σύμπτωμα πέρα από μια μικρή διόγκωση στο σημείο που εντοπίζεται η κήλη. Ωστόσο, η ασυμπτωματική φύση της δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεγελά ή να εφησυχάζει τους ασθενείς, καθώς εγκυμονούν σημαντικοί κίνδυνοι με την πάροδο του χρόνου. στους κινδύνους αυτούς συγκαταλέγεται μάλιστα όχι μόνο η παγίδευση του ενδοκοιλιακού σπλάχνου εντός του ανοίγματος στο κοιλιακό τοίχωμα αλλά ακόμα και η νέκρωσή του. Η χειρουργική αποκατάσταση της πάθησης είναι η μοναδική οριστική λύση, καθώς δεν υφίσταται κανένα συντηρητικό μέτρο αντιμετώπισης που να μπορεί να αποτρέψει την εξέλιξη του προβλήματος. Σήμερα, η πιο σύγχρονη και ασφαλής μέθοδος αντιμετώπισης είναι η λαπαροσκοπική εγχείρηση κήλης με πλέγμα.

 

Πώς πραγματοποιείται η λαπαροσκοπική εγχείρηση κήλης με πλέγμα;

Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κήλης είναι μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική μέθοδος που πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία. Μέσα από μικρές τομές μεγέθους 0,5-1 εκ., η κοιλιακή χώρα φουσκώνεται με διοξείδιο του άνθρακα (CO2) ώστε να δημιουργηθεί ο απαραίτητος χώρος για τη διενέργεια της επέμβασης. Ακολουθεί η τοποθέτηση του λαπαροσκοπίου μέσω μίας εκ των τομών, το οποίο διαθέτει κάμερα υψηλής ανάλυσης και πηγή φωτός στο άκρο του. το όργανο αυτό επιτρέπει στον χειρουργό να έχει καθαρή εικόνα της περιοχής. Στη συνέχεια, χρησιμοποιούνται ειδικά χειρουργικά εργαλεία για τη διόρθωση της κήλης, τα οποία εισάγονται μέσω των υπολοίπων τομών. Έπειτα, όπως υποδηλώνει και το όνομα εγχείρηση κήλης με πλέγμα, η επέμβαση περιλαμβάνει την τοποθέτηση ενός συνθετικού πλέγματος για την ενίσχυση του κοιλιακού τοιχώματος. Σε περιπτώσεις μεγάλων κηλών, μπορεί να χρησιμοποιηθεί παροχέτευση για την αποφυγή μετεγχειρητικής συσσώρευσης υγρών, η οποία αφαιρείται μετά από λίγες ημέρες.

 

Πώς η επέμβαση κήλης ολοκληρώνεται με πλέγμα

Κάθε επέμβαση κήλης πλέον ολοκληρώνεται με επιτυχία αφού τοποθετηθεί ένα ειδικό συνθετικό πλέγμα στο αδύναμο σημείο του κοιλιακού τοιχώματος. Τα πλέγματα που χρησιμοποιούνται στη λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κήλης είναι προηγμένης τεχνολογίας και συμβάλλουν στην ενίσχυση του εξασθενημένου κοιλιακού τοιχώματος. Συνήθως είναι κατασκευασμένα από πολυπροπυλένιο, ημιαπορροφήσιμο υλικό ή διαθέτουν επικάλυψη τιτανίου, προσφέροντας αντοχή και ελαστικότητα. Με την τοποθέτησή τους, πυροδοτείται μια ινώδης αντίδραση από τον οργανισμό, επιτρέποντας τη σταδιακή ενσωμάτωσή τους στο κοιλιακό τοίχωμα. Η πλήρης ενσωμάτωσή τους ολοκληρώνεται σε διάστημα περίπου τεσσάρων μηνών.

 

Πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής αποκατάστασης κήλης

Η λαπαροσκοπική επέμβαση κήλης με πλέγμα παρουσιάζει σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι της κλασικής ανοιχτής επέμβασης. Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι σημαντικά μειωμένος, επιτρέποντας ταχύτερη ανάρρωση και άμεση επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες. Ο κίνδυνος αιμορραγίας και λοιμώξεων είναι επίσης μικρότερος, ενώ αποφεύγεται η δημιουργία εκτεταμένων ουλών, γεγονός που συμβάλλει σε καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Η τεχνική αυτή προσφέρει επίσης τη δυνατότητα ταυτόχρονης αντιμετώπισης αμφοτερόπλευρων βουβωνοκηλών και επιδιορθώνει υποτροπιάζουσες κήλες χωρίς να επηρεάζεται η παλιά τομή.

 

Ανάρρωση και μετεγχειρητική πορεία

Η λαπαροσκοπική επέμβαση κήλης με πλέγμα πραγματοποιείται συνήθως ως ημερήσιο χειρουργείο, με τον ασθενή να επιστρέφει στο σπίτι του εντός λίγων ωρών. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί διανυκτέρευση στο νοσοκομείο. Η πλήρης αποκατάσταση διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες, αν και η διάρκεια της ανάρρωσης μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τον τύπο της κήλης και τη φυσική κατάσταση του ασθενούς. Την πρώτη εβδομάδα μετά την επέμβαση ο ασθενής είναι πολύ σημαντικό να δώσει έμφαση στην ξεκούραση και να φροντίσει να μην καταπονηθεί καθόλου. Παρόλο που η λαπαροσκοπική επέμβαση κήλης είναι μια ελάχιστα επεμβατική τεχνική, δεν παύει να είναι χειρουργείο και ως χειρουργείο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Συνεπώς, η ανάπαυση και η πιστή τήρηση των μετεγχειρητικών οδηγιών θα πρέπει να είναι απόλυτη προτεραιότητα του ασθενούς. Οι έντονες δραστηριότητες και η άρση βάρους πρέπει να αποφεύγονται για τουλάχιστον έξι εβδομάδες, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος υποτροπής. 

Η λαπαροσκοπική επέμβαση κήλης με πλέγμα αποτελεί την πλέον σύγχρονη και ασφαλή μέθοδο για την αποκατάσταση κάθε είδους κηλών του κοιλιακού τοιχώματος. Η ελάχιστα επεμβατική φύση της τεχνικής, η γρήγορη ανάρρωση και το μειωμένο ποσοστό επιπλοκών καθιστούν τη μέθοδο αυτή την ιδανική επιλογή για τους περισσότερους ασθενείς. Η τοποθέτηση ειδικού συνθετικού πλέγματος έχει μειώσει σημαντικά τις πιθανότητες υποτροπής της πάθησης, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να πάψουν να ζουν με το φόβο ότι είναι πολύ πιθανό η κήλη να επανεμφανιστεί στο μέλλον. Ο Γενικός Χειρουργός στην Αθήνα Δρ. Γεώργιος Πανούσης αποκαθιστά χειρουργικά κάθε είδος κήλης που απειλεί την υγεία και τη συνολική ευημερία των ασθενών. 

 

Μπορούν οι πέτρες στη χολή να δημιουργήσουν σοβαρό πρόβλημα;

/0 Comments/in /by

Οι πέτρες στη χολή, πάθηση που είναι ιατρικά γνωστή και ως χολολιθίαση, αποτελούν ένα από τα πλέον κοινά προβλήματα που αφορούν τη χοληδόχο κύστη. Η πάθηση αυτή εμφανίζεται όταν σχηματίζονται μικρές ή μεγαλύτερες συμπαγείς εναποθέσεις μέσα στη χοληδόχο κύστη κατά βάση λόγω ανισορροπίας στη σύσταση της χολής. Η χολή, που παράγεται από το ήπαρ, είναι ένα υγρό απαραίτητο για τη διάσπαση των λιπών στο έντερο. Όταν ωστόσο το υγρό αυτό περιέχει περισσότερη χοληστερόλη ή χολερυθρίνη από το φυσιολογικό ή μειωμένα χολικά άλατα, δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη λίθων στη χοληδόχο κύστη.

 

Τι προκαλεί πέτρες στη χολή;

Η δημιουργία των λίθων στη χολή οφείλεται σε διάφορους παράγοντες που διαταράσσουν τη σύνθεση της χολής ή τη φυσιολογική λειτουργία της χοληδόχου κύστης. Η υψηλή χοληστερόλη είναι ένας από τους κύριους λόγους, καθώς, όταν η ποσότητά της υπερβαίνει την ικανότητα της χολής να τη διαλύει, σχηματίζονται κρύσταλλοι που με τη σειρά τους σχηματίζουν πέτρες στη χολή. Επίσης, η αυξημένη χολερυθρίνη λόγω αιματολογικών διαταραχών ή παθήσεων του ήπατος μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία λίθων. Η μειωμένη κινητικότητα της χοληδόχου κύστης με τη σειρά της προκαλεί στάση της χολής, η οποία κατ’ επέκταση μπορεί να συμβάλλει στο σχηματισμό συμπαγών εναποθέσεων εντός της χοληδόχου κύστης. Άλλοι σημαντικοί παράγοντες κινδύνου είναι η παχυσαρκία, η εγκυμοσύνη, η απότομη απώλεια βάρους, η συστηματική κατανάλωση τροφών πλούσιων σε λιπαρά και χαμηλών σε φυτικές ίνες, καθώς και το οικογενειακό ιστορικό χολολιθίασης.

 

Συμπτώματα που προκαλούν οι πέτρες στη χολή

Τα συμπτώματα που προκαλούν οι πέτρες στη χολή ποικίλουν και εξαρτώνται από τη σοβαρότητα και την έκταση της πάθησης. Πολλοί ασθενείς δεν αισθάνονται κανένα απολύτως σύμπτωμα, και οι πέτρες εντοπίζονται τυχαία κατά τη διάρκεια απεικονιστικών εξετάσεων που πραγματοποιούνται για τη διερεύνηση κάποιας άλλης παθολογικής κατάστασης. Εάν ωστόσο εκδηλωθούν συμπτώματα, το πιο κοινό είναι ο οξύς, έντονος πόνος στο δεξιό άνω τμήμα της κοιλιάς, γνωστός ως κολικός των χοληφόρων. Ο πόνος αυτός μπορεί να αντανακλά στην πλάτη ή τον δεξιό ώμο και συχνά εμφανίζεται μετά από την κατανάλωση λιπαρών γευμάτων. Στα πιθανά συμπτώματα συγκαταλέγονται επίσης η ναυτία, οι εμετοί και ο μετεωρισμός.

Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, εάν δηλαδή οι πέτρες προκαλέσουν φλεγμονή της χοληδόχου κύστης, εμφανίζεται οξεία χολοκυστίτιδα, που εκδηλώνεται με έντονο και διαρκή πόνο στην κοιλιακή χώρα, πυρετό και γενική κακουχία. Εάν οι πέτρες μετακινηθούν και αποφράξουν τον χοληδόχο πόρο, μπορεί να προκαλέσουν αποφρακτικό ίκτερο ή ακόμη και οξεία παγκρεατίτιδα. Εάν εμφανιστούν οι παραπάνω επιπλοκές, η άμεση ιατρική παρέμβαση κρίνεται επιτακτική.

 

Διάγνωση της πάθησης

Η διάγνωση της χολολιθίασης γίνεται κυρίως με υπερηχογράφημα, το οποίο είναι η πλέον αξιόπιστη απεικονιστική εξέταση για την ανίχνευση λίθων στη χοληδόχο κύστη. Σε περιπτώσεις που υπάρχει υποψία χοληδοχολιθίασης ή λοιπών επιπλοκών, μπορεί να χρειαστούν πιο εξειδικευμένες εξετάσεις όπως η μαγνητική χολαγγειογραφία ή η ενδοσκοπική ανάστροφη χολαγγειοπαγκρεατογραφία (ERCP). 

 

Ενδεδειγμένη θεραπεία για τις πέτρες στη χολή

Το κατάλληλο θεραπευτικό σχέδιο για τις πέτρες στη χολή εξαρτάται από τη γενική κατάσταση του ασθενούς και την παρουσία ή μη συμπτωμάτων. Σε περιπτώσεις ασυμπτωματικής χολολιθίασης συνιστάται η εφαρμογή ορισμένων διατροφικών προσαρμογών όπως ο περιορισμός της κατανάλωσης λιπαρών τροφών και η συστηματική παρακολούθηση του ασθενούς. Ωστόσο, καθώς ακόμα και σε ασυμπτωματικά περιστατικά εγκυμονεί κίνδυνος επιπλοκών λόγω της πιθανότητας μεταφοράς των λίθων σε σημεία που δεν πρέπει, με αποτέλεσμα να είθισται η πάθηση να αντιμετωπίζεται χειρουργικά. 

Η πιο κοινή επέμβαση χολής είναι η χολοκυστεκτομή, δηλαδή η χειρουργική αφαίρεση της χοληδόχου κύστης. Η επέμβαση αυτή αποτελεί τη θεραπεία εκλογής για τη χολολιθίαση, ειδικά όταν υπάρχουν συμπτώματα ή επιπλοκές. Η πιο διαδεδομένη μέθοδος είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, η οποία πραγματοποιείται μέσω μικροσκοπικών τομών στο κοιλιακό τοίχωμα. Η επέμβαση αυτή είναι ασφαλής, διαρκεί 30-60 λεπτά, και οι ασθενείς συνήθως λαμβάνουν εξιτήριο μετά από μία μόνο ημέρα. Η λαπαροσκοπική τεχνική προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα, καθώς είναι ελάχιστα επεμβατική. Η ελάχιστα επεμβατική φύση της συνεπάγεται ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο, ταχεία ανάρρωση και άριστο αισθητικό αποτέλεσμα. Την επέμβαση αυτή πραγματοποιεί με εξαιρετική επιτυχία ο Γενικός Χειρουργός στην Αθήνα Δρ. Γεώργιος Πανούσης. 

 

Τι γίνεται αφού αφαιρεθεί η χοληδόχος κύστη;

Μετά την αφαίρεση της χοληδόχου κύστης, η χολή ρέει απευθείας από το ήπαρ στο λεπτό έντερο, χωρίς να αποθηκεύεται. Αυτό συνήθως δεν επηρεάζει σημαντικά τη λειτουργία της πέψης, αν και ορισμένοι ασθενείς μπορεί να παρουσιάσουν ήπια συμπτώματα, όπως διάρροια, τους πρώτους μήνες μετά την επέμβαση. Η υιοθέτηση μιας ισορροπημένης διατροφής, με περιορισμό των λιπαρών τροφών, είναι σημαντική για την αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων.

Υποτροπή βουβωνοκήλης και πιθανά συμπτώματα

/0 Comments/in /by

Δυστυχώς, δεν είναι πάντα όλα τα σημεία στο κοιλιακό τοίχωμα ανθεκτικά, συνεπώς δεν αποκλείεται να υπάρχει κάποιο αδύναμο σημείο στους κοιλιακούς μύες. Το αδύναμο αυτό σημείο δεν αποτελεί πρόβλημα από μόνο του. Πρόβλημα δημιουργείται ωστόσο όταν μέσω του σημείου αυτού προβάλλει ένα τμήμα ιστού ή ενδοκοιλιακού οργάνου, το οποίο έχει μετατοπιστεί από την φυσιολογική του θέση. Σε αυτή την περίπτωση, δημιουργείται μια κήλη στην κοιλιακή χώρα. Οι κήλες εμφανίζονται με αυξημένη συχνότητα στη βουβωνική χώρα, όπου γίνεται λόγος για βουβωνοκήλη. Γενικά, κάθε μορφή κήλης επιδιορθώνεται χειρουργικά προκειμένου να αποφευχθούν δυνητικά επικίνδυνες επιπλοκές. Ενώ η πλειονότητα των χειρουργικών επεμβάσεων κήλης είναι επιτυχείς, υπάρχει πιθανότητα η κήλη να υποτροπιάσει μήνες ή και χρόνια μετά το αρχικό χειρουργείο. Η υποτροπή ειδικά μιας βουβωνοκήλης μπορεί να μην εκδηλωθεί με άκρως δυσάρεστα συμπτώματα, ωστόσο χρήζει άμεσης προσοχής λόγω των κινδύνων που καραδοκούν.

 

Γιατί μπορεί να υποτροπιάσει μια βουβωνοκήλη;

Η υποτροπή μιας βουβωνοκήλης αφορά την επανεμφάνιση του προβαλλόμενου ιστού μέσω του αδύναμου σημείου, είτε στο αρχικό σημείο της αποκατεστημένης κήλης είτε δίπλα σε αυτό. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους μπορεί να συμβεί αυτό. Αρχικά, ορισμένοι ασθενείς έχουν μια προδιάθεση για το σχηματισμό και την υποτροπή μιας κήλης λόγω γενετικής προδιάθεσης στην ανάπτυξη κήλης και διαταραχών του συνδετικού ιστού. Επίσης, ρόλο στην υποτροπή μιας βουβωνοκήλης σε σημείο που να προκληθούν δυσάρεστα συμπτώματα διαδραματίζει και η χειρουργική τεχνική. Ο τύπος της χειρουργικής επέμβασης που επιλέγεται επηρεάζει σημαντικά τον κίνδυνο υποτροπής. Τεχνικές όπως η ανοικτή επέμβαση με πλέγμα και οι λαπαροσκοπικές προσεγγίσεις έχουν διαφορετικά ποσοστά υποτροπής και πιθανούς κινδύνους. Η ακατάλληλη τοποθέτηση ή στερέωση του πλέγματος, η ανεπαρκής κάλυψη του ελαττώματος και η υπερβολική πίεση στο σημείο αποκατάστασης μπορεί να οδηγήσουν σε αποτυχία της επέμβασης μακροπρόθεσμα.

Παράλληλα, υπάρχουν και πρόσθετοι παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν σε μια μελλοντική υποτροπή. Αρχικά, μια μετεγχειρητική λοίμωξη μπορεί να εξασθενήσει τον αποκαταστημένο ιστό και να επηρεάσει την ακεραιότητα του πλέγματος, οδηγώντας σε υποτροπή. Επίσης, η αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση λόγω παχυσαρκίας μπορεί να συμβάλλει στην πίεση στο σημείο της κήλης. Εάν βέβαια και οι ίδιοι οι ασθενείς δεν ακολουθήσουν τις μετεγχειρητικές οδηγίες κατά γράμμα, η κατάσταση περιπλέκεται. Η έντονη σωματική καταπόνηση πριν την ενδεδειγμένη χρονική στιγμή μπορεί να προκαλέσει υπερβολική πίεση στο αποκατεστημένο σημείο, αυξάνοντας την πιθανότητα υποτροπής. Ταυτόχρονα, καταστάσεις που προκαλούν επαναλαμβανόμενη καταπόνηση (π.χ. χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, επίμονος βήχας ή δυσκοιλιότητα) μπορούν να αυξήσουν την ενδοκοιλιακή πίεση, προδιαθέτοντας σε υποτροπή. Τέλος, οι ηλικιωμένοι ασθενείς ή εκείνοι με πολλαπλές συννοσηρότητες μπορεί να παρουσιάσουν δυσκολία στην επούλωση του τραύματος, συμβάλλοντας στον αυξημένο κίνδυνο υποτροπής.

 

Υποτροπή βουβωνοκήλης και συμπτώματα που εκδηλώνονται

Η υποτροπή μιας βουβωνοκήλης προκαλεί συμπτώματα τα οποία είναι πολύ σημαντικό να αναγνωριστούν εγκαίρως. Τα συμπτώματα της υποτροπής μιας κήλης στη βουβωνική χώρα συχνά μοιάζουν με εκείνα της αρχικής βουβωνοκήλης, ωστόσο μπορεί να διαφέρουν σε ένταση. συχνά το πρώτο σημάδι της υποτροπής είναι ένα ορατό ή ψηλαφητό οίδημα στο σημείο όπου βρισκόταν προηγουμένως η κήλη ή κοντά σε αυτό. Δεν αποκλείεται επίσης να εκδηλωθεί πόνος και δυσφορία, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια σωματικής άσκησης, βήχα ή καταπόνησης. Συχνά εμφανίζεται και τοπικό πρήξιμο και ευαισθησία κοντά στο χειρουργικό σημείο. Τέλος, σε περιπτώσεις περίσφιξης του οργάνου που προβάλλει μέσω του αδύναμου σημείου της κήλης, μπορεί να εμφανιστούν ναυτία, έμετος και σημάδια εντερικής απόφραξης. Συνεπώς, η υποτροπή μιας βουβωνοκήλης και κατά βάση τα συμπτώματα που αυτή προκαλεί θα πρέπει να αξιολογούνται άμεσα από ειδικό. 

 

Προληπτικές στρατηγικές 

Οι χειρουργοί διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην πρόληψη της υποτροπής της κήλης μέσω προσεκτικού σχεδιασμού και ακριβούς εκτέλεσης της χειρουργικής επέμβασης. αρχικά, είναι σημαντικό να επιλέγεται η πιο κατάλληλη τεχνική με βάση την κατάσταση του ασθενούς και τους παράγοντες κινδύνου. Οι λαπαροσκοπικές τεχνικές μπορεί να προσφέρουν χαμηλότερα ποσοστά υποτροπής όταν πραγματοποιούνται από έμπειρους χειρουργούς. Επίσης, η χρήση ελαφρού πλέγματος με σωστή στερέωση και επαρκή επικάλυψη είναι ζωτικής σημασίας για την ενίσχυση της αποκατάστασης και τη μείωση της τάσης στον περιβάλλοντα ιστό. Τέλος, η εμπειρία του χειρουργού σίγουρα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο να αποφευχθεί τόσο η υποτροπή της βουβωνοκήλης όσο και τυχόν δυσάρεστα συμπτώματα. Ο Γενικός Χειρουργός στην Αθήνα Δρ. Γεώργιος Πανούσης διαθέτει μακρά εμπειρία στην αποκατάσταση κάθε είδους κήλης στην κοιλιακή χώρα, πραγματοποιώντας κάθε χειρουργείο κήλης με απόλυτη προσοχή. 

Οι ασθενείς μπορούν επίσης να λάβουν ορισμένα μέτρα για να μειώσουν τον κίνδυνο υποτροπής τηρώντας τις μετεγχειρητικές οδηγίες και υιοθετώντας τις κατάλληλες συνήθειες. Αρχικά, οι ασθενείς πρέπει να ακολουθούν τις συμβουλές του χειρουργού σχετικά με την ανάπαυση και τους περιορισμούς ως προς τη σωματική καταπόνηση. Η αποφυγή της άρσης βαρέων αντικειμένων και των έντονων δραστηριοτήτων κατά τη διάρκεια της αρχικής φάσης ανάρρωσης μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της υπερβολικής πίεσης στο σημείο της τομής και συνεπώς την αποφυγή κάποιας δυσάρεστης έκβασης. Προκειμένου να μην εμφανιστεί τυχόν υποτροπή μιας βουβωνοκήλης και προκληθούν δυσάρεστα συμπτώματα, είναι σημαντικό οι ασθενείς να φροντίσουν για τον έλεγχο του σωματικού τους βάρους, καθώς η απώλεια κιλών σε ασθενείς με υψηλότερο δείκτη μάζας σώματος μειώνει την ενδοκοιλιακή πίεση, η οποία με τη σειρά της μειώνει την πίεση στο χειρουργικό σημείο. Η διακοπή επίσης του καπνίσματος λειτουργεί άκρως βοηθητικά, καθώς το κάπνισμα έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει την επούλωση των ιστών και αυξάνει τον κίνδυνο μετεγχειρητικών επιπλοκών. Τέλος, οι ασθενείς είναι σημαντικό να μεριμνήσουν για τη διαχείριση χρόνιων καταστάσεων και παθήσεων που συμβάλλουν στην επαναλαμβανόμενη καταπόνηση, όπως ο χρόνιος βήχας, η δυσκοιλιότητα ή τα αναπνευστικά προβλήματα.

Η υποτροπή μιας βουβωνοκήλης είναι σίγουρα ιδιαίτερα δυσάρεστη για τον ασθενή καθώς όλα τα συμπτώματα επανεμφανίζονται, ενώ απαιτείται και άλλο ένα χειρουργείο. Σίγουρα αυτή η κατάσταση είναι δυσάρεστη, αλλά εάν εμφανιστεί, δεν υπάρχει περιθώριο καθυστέρησης ή αρνητικών συναισθημάτων. Βέβαια, προκειμένου να προληφθεί όλη αυτή η κατάσταση αλλά και η ταλαιπωρία του ασθενούς, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει σωστή συνεργασία μεταξύ χειρουργού και ασθενούς. Αρχικά, οι χειρουργοί πρέπει να επιλέγουν την κατάλληλη χειρουργική τεχνική, να εκτελούν προσεκτικά την επέμβαση και να παρέχουν σαφείς μετεγχειρητικές οδηγίες. Οι ασθενείς, με τη σειρά τους, πρέπει να τηρούν αυτές τις οδηγίες, να κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές στον τρόπο ζωής τους και να φροντίζουν για τη συνολική υγεία τους.

Πώς καταλαβαίνω αν έχω κήλη στην κοιλιακή χώρα;

/0 Comments/in /by

Οι κήλες αποτελούν πάθηση που δυστυχώς θα βιώσουν αρκετοί άνθρωποι, ιδίως άνδρες, κάποια στιγμή στη ζωή τους. Η κήλη εμφανίζεται όταν μέρος ενός ιστού ή ενός ενδοκοιλιακού οργάνου, όπως το έντερο, προβάλλει μέσα από ένα αδύναμο σημείο, ή ελάττωμα, στο μυ και στον ιστό που το περιβάλλει. Ουσιαστικά, αυτό που υποτίθεται ότι είναι μέσα στο σώμα τώρα προβάλλει προς τα έξω. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι ότι ο ασθενής μπορεί να αισθανθεί και να δει μια διόγκωση κάτω από το δέρμα. Αν νιώθετε πόνο στην κοιλιά ή τη βουβωνική χώρα και φοβάστε ότι μπορεί να έχετε κήλη, δεν είστε μόνοι. Αν επίσης αναρωτιέστε πώς καταλαβαίνω αν έχω κήλη — και τι μπορώ να κάνω γι’ αυτό, είστε στο κατάλληλο μέρος.

Η κήλη είναι μια πάθηση που εμφανίζεται όταν ένα εσωτερικό όργανο ή ιστός προβάλλει μέσα από ένα αδύναμο σημείο ή ελάττωμα στον περιβάλλοντα μυ ή συνδετικό ιστό, προκαλώντας συχνά ένα αισθητό εξόγκωμα. Υπάρχουν αρκετοί διαφορετικοί τύποι κηλών, αλλά ο πιο συνηθισμένος τύπος είναι η βουβωνοκήλη. Μια βουβωνοκήλη αναπτύσσεται όταν ένα τμήμα του εντέρου ή του λιπώδους ιστού προεξέχει μέσα από ένα αδύναμο σημείο στο κάτω κοιλιακό τοίχωμα, συγκεκριμένα στο βουβωνικό κανάλι. Αυτός ο τύπος κήλης είναι πιο διαδεδομένος στους άνδρες λόγω ανατομικών διαφορών, καθώς ο βουβωνικός πόρος είναι μεγαλύτερος και πιο αδύναμος στον ανδρικό πληθυσμό. Βέβαια, δεν αποκλείεται να εμφανιστούν και άλλοι τύποι κηλών, όπως η ομφαλοκήλη, που εμφανίζεται στην περιοχή του ομφαλού, η διαφραγματοκήλη όπου μέρος του στομάχου κινείται προς τα πάνω στο θώρακα μέσω ενός μικρού ανοίγματος στο διάφραγμα, ή η μετεγχειρητική κήλη, η οποία αναπτύσσεται στο σημείο μιας προηγούμενης χειρουργικής τομής. Κάθε κήλη εκδηλώνεται με τα δικά της, διακριτά συμπτώματα, ωστόσο συχνά τα συμπτώματα αυτά συμπίπτουν ή έχουν ένα κοινό υπόβαθρο. Εάν κάποιο από τα παρακάτω συμπτώματα σας φαίνεται γνωστό, ίσως είναι καλή ιδέα να αναζητήσετε ιατρική συμβουλή.

Πώς καταλαβαίνω αν έχω κήλη;

Τα 3 συμπτώματα που πρέπει να σας προβληματίσουν

Αν αναρωτιέστε πώς καταλαβαίνω αν έχω κήλη, τρία είναι τα βασικά συμπτώματα που θα πρέπει να σας ανησυχήσουν. Το πρώτο σύμπτωμα που πρέπει να σας θορυβήσει είναι η εμφάνιση ενός εξογκώματος στην κοιλιακή ή τη βουβωνική χώρα. Ουσιαστικά, το πρώτο σημάδι μιας κήλης είναι η ίδια η κήλη — δηλαδή, το εξόγκωμα που δημιουργείται από τον προεξέχοντα ιστό ή το όργανο. Μάλιστα, ενδέχεται το εξόγκωμα αυτό να μην το παρατηρήσετε καν, μέχρι να κάνετε κάτι που αυξάνει την πίεση στην κοιλιακή χώρα, όπως ο βήχας, η άρση κάποιου αντικειμένου ή το τέντωμα. Το εξόγκωμα αυτό γίνεται ορατό ή αντιληπτό όταν βρίσκεστε σε συγκεκριμένες θέσεις ή κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, συνεπώς μπορεί να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. 

Το δεύτερο σύμπτωμα μιας κήλης είναι ο πόνος ή η ενόχληση. Τα εξογκώματα των κηλών συνήθως συνδέονται με ήπια ενόχληση, η οποία μπορεί να επιδεινωθεί με το βήχα, την ένταση ή τη σωματική καταπόνηση. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει πάντα, καθώς ενδέχεται μερικές φορές το μόνο σύμπτωμα που προκαλεί η κήλη να είναι το εξόγκωμα και τίποτα παραπάνω.  

Τα συμπτώματα ωστόσο που πρέπει να σας θορυβήσουν είναι η ναυτία ή και η δυσκοιλιότητα, καθώς αυτά υποδηλώνουν συνήθως κάποια επιπλοκή. Η επιπλοκή αυτή είναι η περίσφιξη της κήλης, η οποία προκύπτει εάν μέρος του οργάνου ή του ιστού που προεξέχει μέσα από το αδύναμο σημείο του κοιλιακού τοιχώματος να παγιδευτεί στο εσωτερικό του και να διακοπεί η αιμάτωσή του. Σε αυτή την περίπτωση δεν αποκλείεται να εμφανιστεί προσωρινή απόφραξη του οργάνου (κατά βάση του εντέρου), η οποία αν δεν αποκατασταθεί, μπορεί να εξελιχθεί σε μόνιμη απόφραξη / περίσφιξη του σπλάχνου. Σε αυτό το σημείο, μπορεί να εμφανίσετε πιο σοβαρά συμπτώματα, όπως εντεινόμενο πόνο συνοδευόμενο από ναυτία και εμετό ή την αδυναμία ολοκλήρωσης των κινήσεων του εντέρου ή παραγωγής αερίων. Μια περισφιγμένη κήλη συνιστά σοβαρή επιπλοκή η οποία αντιμετωπίζεται με επείγουσα χειρουργική επέμβαση.

Αν αναρωτιέστε πώς καταλαβαίνω αν έχω κήλη, τα παραπάνω συμπτώματα είναι αυτά που θα πρέπει να σας ωθήσουν να αναζητήσετε ιατρική συμβουλή. Εάν υποψιάζεστε ότι έχετε κήλη, είναι καλύτερο να επισκεφθείτε έναν γιατρό για διάγνωση και να συζητήσετε τους κινδύνους και τα οφέλη της χειρουργικής επέμβασης. Γενικά, πρόκειται για πάθηση η οποία δεν υποχωρεί από μόνη της ή με συντηρητική θεραπεία. Για την οριστική θεραπεία της πάθησης η μόνη επιλογή είναι η χειρουργική επέμβαση. Μερικοί άνθρωποι επιλέγουν να καθυστερήσουν το χειρουργείο κήλης εάν τα συμπτώματά τους δεν είναι πολύ σοβαρά, αλλά συνήθως συνιστάται χειρουργική επέμβαση για την αποφυγή πιθανών επιπλοκών ή περαιτέρω ενόχλησης. Μάλιστα, με τις σύγχρονες, ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές, η αποκατάσταση μιας κήλης έχει καταστεί πλέον χειρουργείο ρουτίνας. Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση κήλης συνεπάγεται εξαιρετικές διευκολύνσεις και πλεονεκτήματα για τον ασθενή, καθώς η ελάχιστα επεμβατική φύση της βοηθά τον ασθενή να επανέλθει σχεδόν άμεσα στην καθημερινότητά του, με κάποιους μικρούς περιορισμούς τις πρώτες μετεγχειρητικές ημέρες. Ο Γενικός Χειρουργός στην Αθήνα, Δρ. Γεώργιος Πανούσης, εφαρμόζει τη λαπαροσκοπική χειρουργική για την αποκατάσταση κάθε τύπου κήλης.

Επιγαστρική Κήλη: Συμπτώματα και Αποκατάσταση

/0 Comments/in /by

Αν και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων γίνεται προσπάθεια συντηρητικής αντιμετώπισης διαφόρων παθήσεων, ορισμένες από αυτές είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χρειαστούν χειρουργική αποκατάσταση. Σε αυτές τις παθήσεις συγκαταλέγονται και οι κήλες του κοιλιακού τοιχώματος, όπως η βουβωνοκήλη και η ομφαλοκήλη. Ωστόσο, υπάρχει και μια πιο σπάνια μορφή κήλης του κοιλιακού τοιχώματος, η επιγαστρική κήλη ή κήλη λευκής γραμμής. Αυτή εκδηλώνεται στο άνω κεντρικό μέρος της κοιλιάς, μεταξύ του ομφαλού και του στέρνου. Αυτή η μορφή κήλης προκύπτει όταν ένα μικρό ελάττωμα ή αδυναμία στο κοιλιακό τοίχωμα επιτρέπει σε λιπώδη ιστό ή σε μέρος του εντέρου να προεξέχει μέσα από αυτό, σχηματίζοντας μια διόγκωση κάτω από το δέρμα. Παρόλο που συχνά δεν προκαλεί συμπτώματα, η επιγαστρική κήλη μπορεί να προκαλέσει δυσφορία, πόνο και άλλες επιπλοκές αν δεν αντιμετωπιστεί. Μάλιστα, αν εμφανιστούν συμπτώματα, είναι πολύ πιθανό η πάθηση να έχει ήδη επιδεινωθεί ή να έχει ξεκινήσει να προκαλεί επιπλοκές.   

Αιτίες εμφάνισης επιγαστρικής κήλης

Η ακριβής αιτία εμφάνισης μιας επιγαστρικής κήλης δεν είναι πάντα ξεκάθαρη, αλλά ορισμένοι παράγοντες κινδύνου και κάποιες καταστάσεις μπορεί να συμβάλλουν στην εμφάνισή της. Αρχικά, μερικοί άνθρωποι ενδέχεται να παρουσιάζουν μια συγγενή αδυναμία του κοιλιακού τοιχώματος, γεγονός που τους καθιστά πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη κήλης αργότερα στη ζωή τους. Επίσης, το οικογενειακό ιστορικό ανάπτυξης κηλών αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης κάποιας κήλης. Η αυξημένη παράλληλα ενδοκοιλιακή πίεση λόγω διαφόρων παραγόντων μπορεί να αποδυναμώσει το κοιλιακό τοίχωμα και να οδηγήσει σε σχηματισμό κήλης. Στους παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν την ενδοκοιλιακή πίεση συγκαταλέγονται η άρση βαρέων αντικειμένων ή η έντονη σωματική δραστηριότητα, ο επίμονος βήχας λόγω παθήσεων όπως η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) ή το άσθμα, η χρόνια δυσκοιλιότητα, η παχυσαρκία και η εγκυμοσύνη.

Επιγαστρική κήλη & Συμπτώματα

Μια επιγαστρική κήλη μπορεί να παραμείνει ασυμπτωματική για αρκετό χρονικό διάστημα και να ανευρεθεί τυχαία κατά τη διάρκεια κάποιας απεικονιστικής εξέτασης που διενεργείται για άλλο λόγο. Ωστόσο, εάν η επιγαστρική κήλη εμφανίσει συμπτώματα, αυτά διαφέρουν ανάλογα με το μέγεθος της κήλης και τον τύπο του ιστού που προεξέχει μέσω της αδυναμίας ή του ελαττώματος στο κοιλιακό τοίχωμα. Γενικά, τα συμπτώματα της πάθησης περιλαμβάνουν: 

  • Μια ορατή διόγκωση ή εξόγκωμα στην άνω κοιλιακή χώρα. Το εξόγκωμα μπορεί να είναι πιο εμφανές όταν ο ασθενής στέκεται, καταπονείται ή βήχει, και μπορεί να εξαφανίζεται όταν ξαπλώνει.
  • Ήπια έως μέτρια δυσφορία ή πόνο στο σημείο της κήλης, ειδικά κατά τη διάρκεια σωματικής δραστηριότητας, κάμψης ή άρσης βαριών αντικειμένων. 
  • Γαστρεντερικά συμπτώματα, όπως ναυτία, έμετος ή φούσκωμα εάν προεξέχει μέσω της κήλης κάποιο τμήμα του εντέρου. Ωστόσο, αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι ένδειξη επιπλοκής, όπως απόφραξη του εντέρου λόγω περίσφιξης της κήλης.
  • Τοπική ευαισθησία, ιδιαίτερα αν η κήλη προκαλεί φλεγμονή ή ερεθισμό των γύρω ιστών.
  • Επιπλοκές όπως η περίσφιξη του περιεχομένου της κήλης. Γενικά, το περιεχόμενο της κήλης μπορεί να επανέλθει πίσω στη θέση του αν ασκηθεί ήπια πίεση, δηλαδή η κήλη ορίζεται ως ανατάξιμη. Σε ορισμένες ωστόσο περιπτώσεις η κήλη μπορεί να καταστεί μη ανατάξιμη εάν το περιεχόμενό της παγιδευτεί στο άνοιγμα του κοιλιακού τοιχώματος και δεν μπορεί να αναταχθεί στην κοιλιακή χώρα. Εάν συμβεί αυτό η κήλη ορίζεται ως περισφιγμένη και χρήζει άμεσης ιατρικής φροντίδας, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε νέκρωση ιστού, απόφραξη εντέρου και άλλες σοβαρές επιπλοκές.

Επιλογές θεραπείας για μια επιγαστρική κήλη

Η θεραπεία για μια επιγαστρική κήλη εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως το μέγεθος της κήλης, η έκταση των συμπτωμάτων και η παρουσία επιπλοκών. Γενικά, πρόκειται για πάθηση που αποκαθίσταται χειρουργικά. Ωστόσο, ορισμένες μικρές, ασυμπτωματικές κήλες μπορεί να μην απαιτούν άμεση παρέμβαση. Συμπτωματικές όμως ή μεγαλύτερες κήλες συνήθως χρειάζονται άμεση χειρουργική αποκατάσταση. Γενικά, αν η κήλη είναι ανατάξιμη και δεν προκαλεί συμπτώματα, χρειάζεται μεν χειρουργική επιδιόρθωση, αλλά αυτή δεν επείγει. Αν ωστόσο υπάρξουν επιπλοκές όπως η περίσφιξη, η χειρουργική επέμβαση δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να καθυστερήσει.

Η επέμβαση αποκατάστασης της επιγαστρικής κήλης μπορεί να γίνει με δύο τρόπους, είτε με ανοιχτό χειρουργείο είτε λαπαροσκοπικά. Στη δεύτερη περίπτωση, η επιδιόρθωση της κήλης πραγματοποιείται με ελάχιστα επεμβατικό τρόπο, αποφεύγοντας τη διενέργεια μεγάλων τομών και την ταλαιπωρία του ασθενούς. Η λαπαροσκοπική χειρουργική επιτρέπει την αποκατάσταση της πάθησης μέσω μερικών μικρών τομών στην κοιλιακή χώρα και με τη χρήση λαπαροσκοπίου, το οποίο εισάγεται μέσω μίας από τις τομές. Το λαπαροσκόπιο παρέχει στο χειρουργό την απαραίτητη ορατότητα στο εσωτερικό της κοιλιακής χώρας και στο σημείο της κήλης, υποκαθιστώντας έτσι την ανάγκη διενέργειας μιας μεγάλης τομής. Ακολουθεί ανάταξη της κήλης, όπου το ενδοκοιλιακό περιεχόμενο που προεξέχει επανατοποθετείται στην αρχική θέση του. Έπειτα, τοποθετείται ειδικό συνθετικό πλέγμα πάνω από το χάσμα της κήλης. Το πλέγμα αυτό συμβάλλει στην ενίσχυση της εξασθενημένης περιοχής του κοιλιακού τοιχώματος και τη μείωση του κινδύνου υποτροπής. Η λαπαροσκοπική χειρουργική συνήθως έχει ως αποτέλεσμα λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο, ταχύτερη ανάρρωση και μικρότερες ουλές σε σύγκριση με την ανοικτή χειρουργική. Ο Γενικός Χειρουργός στην Αθήνα Δρ. Γεώργιος Πανούσης επιλέγει την κατάλληλη επέμβαση για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά για την αντιμετώπιση κάθε μορφής κήλης του κοιλιακού τοιχώματος, διασφαλίζοντας έτσι την υγεία και την ευημερία.

 

Χολοκυστίτιδα και επιλογές θεραπείας ανάλογα την περίπτωση

/0 Comments/in /by

Η χολοκυστίτιδα είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη φλεγμονής στα τοιχώματα της χοληδόχου κύστης. Η χοληδόχος κύστη συνιστά ένα μικρό όργανο, που παρά το μικρό του μέγεθος διαδραματίζει μια πολύ βασική λειτουργία. Η κυρίαρχη και ζωτική αυτή λειτουργία είναι η παραγωγή και αποθήκευση της χολής, η οποία συνδράμει με τη σειρά της στη διάσπαση και πέψη των λιπών. Κατά τη διάρκεια της πέψης, ειδικά μετά την κατανάλωση λιπαρών τροφών, η χοληδόχος κύστη συσπάται και απελευθερώνει χολή στο λεπτό έντερο μέσω του κοινού χοληδόχου πόρου. Η χολή γαλακτωματοποιεί τα λίπη, διευκολύνοντας την πέψη και την απορρόφησή τους. Συνεπώς, η απρόσκοπτη λειτουργία της χοληδόχου κύστης και των χοληφόρων πόρων είναι κρίσιμη για τη διασφάλιση της υγείας του πεπτικού συστήματος. Όταν ωστόσο εκδηλώνονται παθολογικές καταστάσεις, όπως ο σχηματισμός λίθων εντός της χοληδόχου κύστης (χολολιθίαση) ή χολοκυστίτιδα, η υγεία του πεπτικού συστήματος διακυβεύεται. Μάλιστα, η φλεγμονή αυτή της χοληδόχου κύστης μπορεί να λάβει είτε οξεία, είτε χρόνια μορφή.

 

Πού οφείλεται η χολοκυστίτιδα;

Η χολοκυστίτιδα οφείλεται κατά βάση στη διαταραχή της ροής της χολής λόγω απόφραξης των χοληδόχων πόρων, γεγονός που οδηγεί σε ανάπτυξη φλεγμονής. Αυτή η απόφραξη μπορεί να οφείλεται σε διάφορες αιτίες, όπως ο σχηματισμός λίθων στη χολή (χολολιθίαση), η χολική λάσπη, η ύπαρξη τυχόν όγκων ή οι λοιμώξεις. Η απόφραξη προκαλεί τη συσσώρευση χολής στη χοληδόχο κύστη, αυξάνοντας την πίεση εντός του οργάνου και οδηγώντας σε διάταση και φλεγμονή του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης. 

 

Η λιθίαση χοληδόχου κύστης είναι η πιο κοινή αιτία χολοκυστίτιδας, αποτελώντας περίπου το 90% των περιπτώσεων. Πρόκειται για στερεά σωματίδια που αποτελούνται από χοληστερόλη, χολερυθρίνη και χολικά άλατα και σχηματίζονται εντός της χοληδόχου κύστης. Όταν ένας χολόλιθος παγιδεύεται στον κυστικό πόρο, εμποδίζει τη ροή της χολής, οδηγώντας στη συσσώρευσή της στη χοληδόχο κύστη. Αυτή η στάση της χολής προάγει την ανάπτυξη βακτηρίων και τη φλεγμονή. Επίσης, η χολοκυστίτιδα μπορεί να προκληθεί ή να επιδεινωθεί από βακτηριακές λοιμώξεις, ιδίως σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς. Λιγότερο συχνά, η χολοκυστίτιδα μπορεί να προκληθεί από όγκους, όπως το χολαγγειοκαρκίνωμα ή ο καρκίνος του παγκρέατος, που αποφράσσουν τον κυστικό ή τον κοινό χοληδόχο πόρο, οδηγώντας στη συσσώρευση και τη στάση της χολής με αποτέλεσμα τη φλεγμονή της χοληδόχου κύστης.

 

Συμπτώματα κι επιπλοκές χολοκυστίτιδας

Η κλινική εικόνα της χολοκυστίτιδας μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τη σοβαρότητα και την οξεία η χρόνια φύση της πάθησης. Στην οξεία χολοκυστίτιδα, εκδηλώνονται συμπτώματα όπως:

  • Έντονος πόνος στο δεξιό άνω τεταρτημόριο της κοιλιάς, ο οποίος είναι συχνά ξαφνικός και μπορεί να ακτινοβολεί στον δεξιό ώμο ή την πλάτη.
  • Πυρετός και αύξηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων, που υποδηλώνουν φλεγμονώδη αντίδραση.
  • Ναυτία, έμετος και απώλεια όρεξης
  • Ίκτερος λόγω της απόφραξης του κοινού χοληδόχου πόρου σε ορισμένες περιπτώσεις.

 

Η χρόνια χολοκυστίτιδα από την άλλη πλευρά εκδηλώνεται με συναφή συμπτώματα, όπως:

  • Υποτροπιάζοντα επεισόδια ήπιου πόνου στο δεξιό άνω τεταρτημόριο της κοιλιάς, συνήθως μετά από γεύματα.
  • Φούσκωμα και δυσπεψία λόγω της χρόνιας φλεγμονής 
  • Δυσανεξία στα λιπαρά τρόφιμα, η κατανάλωση των οποίων επιδεινώνει τα συμπτώματα.

 

Εάν αφεθεί χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, η χολοκυστίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές ή και απειλητικές για τη ζωή του ασθενούς επιπλοκές. Πιο συγκεκριμένα, η παρατεταμένη φλεγμονή μπορεί να οδηγήσει σε νέκρωση του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης, προκαλώντας γάγγραινα. Επίσης, υπάρχει ο κίνδυνος διάτρησης της χοληδόχου κύστης, γεγονός που οδηγεί σε διαρροή χολής στην περιτοναϊκή κοιλότητα, προκαλώντας περιτονίτιδα. Σε σπάνιες τέλος περιπτώσεις, μπορεί να σχηματιστεί απόστημα ή και συρίγγιο μεταξύ της χοληδόχου κύστης και του εντέρου. 

 

Επιλογές θεραπείας για τη χολοκυστίτιδα

Η κατάλληλη θεραπεία για την πάθηση εξαρτάται από τη σοβαρότητά της, την υποκείμενη αιτία και τη γενική υγεία του ασθενούς. Σε πρώτη φάση, προκειμένου να υποχωρήσει η φλεγμονή, η χορήγηση ενδοφλεβίως υγρών και ηλεκτρολυτών, ειδικά εάν πρόκειται για οξεία χολοκυστίτιδα. Επίσης, στον ασθενή χορηγούνται αντιβιοτικά για την αντιμετώπιση ή την πρόληψη βακτηριακών λοιμώξεων. Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση από τον πόνο και τη φλεγμονή. Οι ασθενείς μάλιστα καλούνται να διακόψουν την κατανάλωση τροφής ενώ παρέχεται ενδοφλέβια σίτιση εάν χρειάζεται, προκειμένου να ανακάμψει η χοληδόχος κύστη. Ωστόσο, η οριστική θεραπεία για τη χολοκυστίτιδα είναι η χειρουργική αφαίρεση της χοληδόχου κύστης, γνωστή ως χολοκυστεκτομή. Η επέμβαση αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί με δύο τρόπους, με ανοιχτό χειρουργείο ή λαπαροσκοπικά. Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι η προτιμώμενη μέθοδος και περιλαμβάνει την αφαίρεση της χοληδόχου κύστης με τη χρήση λαπαροσκοπίου και ειδικών χειρουργικών εργαλείων, μέσω μικρών τομών. Πρόκειται για ελάχιστα επεμβατική τεχνική που συνεπάγεται συντομότερο χρόνο ανάρρωσης και λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή να μην ενδείκνυται λόγω διαφόρων παραγόντων, και να χρειάζεται ανοιχτό χειρουργείο. Ο Γενικός Χειρουργός στην Αθήνα, Δρ. Γεώργιος Πανούσης, αντιμετωπίζει τη χολοκυστίτιδα με την ενδεδειγμένη ανά περίπτωση χειρουργική τεχνική.

Εξωτερικές αιμορροΐδες: Παράγοντες κινδύνου, συμπτώματα & θεραπεία

/0 Comments/in /by

Η λίστα των πιο ενοχλητικών, δυσάρεστων παθήσεων είναι δύσκολο να μην περιλαμβάνει τις αιμορροΐδες. Αν και οι αιμορροΐδες συνιστούν φυσιολογικό και αναπόσπαστο τμήμα της πρωκτικής περιοχής καθώς πρόκειται για ένα σύνολο από αρτηρίες και φλέβες στο τελευταίο τμήμα του ορθού και του πρωκτού, πρόβλημα δημιουργείται όταν οι αναπτύξεις αυτές αποκτούν παθολογική διάσταση. Η παθολογική διάσταση αυτή συνίσταται στη διόγκωση του συνόλου αυτού αρτηριών και φλεβών λόγω διαφόρων παραγόντων. Σε αυτή την περίπτωση, πρήζονται και αυξάνονται σε μέγεθος από το αίμα που συσσωρεύεται στο εσωτερικό τους. Τότε, γίνεται λόγος για αιμορροΐδοπάθεια, η οποία αποτελεί κοινή αιτία δυσφορίας και πόνου, επηρεάζοντας την ποιότητα ζωής πολλών ατόμων. Μάλιστα, υπάρχουν τόσο εσωτερικές όσο και εξωτερικές αιμορροΐδες, το οποίο συνεπάγεται ότι ανάλογα με το σημείο εντόπισης διαφέρουν και τα συμπτώματα. 

 

Τι είναι οι εξωτερικές αιμορροΐδες;

Οι εξωτερικές αιμορροΐδες είναι φυσιολογικά δίκτυα αγγείων και φλεβών που αποτελούν φυσιολογικό μέρος της ανατομίας του πρωκτού. Πιο συγκεκριμένα, εντοπίζονται υποδορίως γύρω από το εξωτερικό στόμιο του πρωκτού. Κύριος ρόλος τους είναι η αποτροπή της διαρροής υγρών. Επί της ουσίας πρόκειται για διεσταλμένα αιμοφόρα αγγεία που έχουν διογκωθεί τόσο ώστε να προεξέχουν. Αυτά σχηματίζονται όταν ασκείται μεγάλη πίεση στις φλέβες του ορθού και του πρωκτού, συνήθως κατά τη διάρκεια της αφόδευσης. Έτσι, προκαλείται οίδημα του ιστού γύρω από τον πρωκτό. Με την πάροδο του χρόνου, οι εξωτερικές αιμορροΐδες μπορεί να γίνονται όλο και πιο ενοχλητικές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εκδήλωση δυσάρεστων συμπτωμάτων. Μάλιστα, εξαιτίας του ότι αναπτύσσονται εξωτερικά του πρωκτού – αντίθετα από τις εσωτερικές – καθίσταται και πιο εύκολος ο εντοπισμός τους.

 

Παράγοντες κινδύνου

Τόσο οι εσωτερικές όσο και οι εξωτερικές αιμορροΐδες ενδέχεται να διογκωθούν και να γίνουν παθολογικές εξαιτίας των κάτωθι παραγόντων κινδύνου:

  • Χρόνια δυσκοιλιότητα και διάρροια, αφού η πιο κοινή αιτία εμφάνισης αιμορροϊδοπάθειας είναι η επαναλαμβανόμενη καταπόνηση κατά τη διάρκεια των κενώσεων. Αυτή η καταπόνηση προκαλεί συσσώρευση του αίματος στις φλέβες του πρωκτού.

 

  • Εγκυμοσύνη, αφού οι έγκυες γυναίκες διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο λόγω της πίεσης της διευρυμένης μήτρας στις πυελικές φλέβες.
  • Παχυσαρκία, καθώς η έντονη περίσσεια βάρους αυξάνει την πίεση στην κοιλιακή χώρα και επιβαρύνει τις φλέβες του πρωκτού.
  • Παρατεταμένη καθιστική θέση, ιδιαίτερα σε σκληρές επιφάνειες
  • Τακτική άρση βαρέων αντικειμένων, η οποία αυξάνει την πίεση στο έντερο και τις φλέβες της περιοχής του πρωκτού.
  • Έλλειψη φυτικών ινών στη διατροφή, η οποία μπορεί να επιδεινώσει τη δυσκοιλιότητα και να αυξήσει την πίεση στις αιμορροϊδικές φλέβες.
  • Προχωρημένη ηλικία, καθώς με την πάροδο των ετών, οι ιστοί στήριξης γύρω από τον πρωκτό εξασθενούν, προδιαθέτοντας σε αιμορροΐδες.

 

Συμπτώματα εξωτερικών αιμορροΐδων

Τα συμπτώματα που προκαλούν οι εξωτερικές αιμορροΐδες περιλαμβάνουν:

  • Πόνο και δυσφορία, ειδικά κατά τη διάρκεια των κενώσεων, λόγω της ευαισθησίας του δέρματος στην περιοχή.
  • Κνησμό και αίσθηση βάρους γύρω από τον πρωκτό 
  • Εμφανή διόγκωση ή ανάπτυξη ενός εξογκώματος κοντά στον πρωκτό, ενώ η διόγκωση μπορεί να είναι ευαίσθητη στην αφή.
  • Αιμορραγία σε περίπτωση που η εξωτερική αιμορροΐδα ερεθιστεί ή υποστεί τραυματισμό. Βέβαια, η αιμορραγία είναι λιγότερο συχνή στις εξωτερικές αιμορροΐδες σε σύγκριση με τις εσωτερικές.

 

Θρόμβωση εξωτερικών αιμορροΐδων

Το κυριότερο πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας ασθενής με παθολογικές εξωτερικές αιμορροΐδες είναι να αναπτυχθεί θρόμβωση. Μια θρομβωμένη αιμορροΐδα εμφανίζεται ως ένα επώδυνο εξόγκωμα το οποίο σχηματίζεται από το σχηματισμό ενός θρόμβου αίματος στο εσωτερικό του αιμοφόρου αγγείου. Πέρα από την πρόκληση έντονου πόνου, η κατάσταση αυτή γίνεται αντιληπτή καθώς η περιοχή της διόγκωσης αποκτά μωβ χρώμα και αυξάνεται σε μέγεθος.

 

Επιλογές θεραπείας για τις εξωτερικές αιμορροΐδες

Η κατάλληλη θεραπεία για τις εξωτερικές αιμορροΐδες εξαρτάται από τη σοβαρότητά τους. Σε πρώτη φάση, γίνεται προσπάθεια συντηρητικής διαχείρισης, με αύξηση της πρόσληψης φυτικών ινών στα πλαίσια της διατροφής αλλά και της κατανάλωσης νερού για την πρόληψη της δυσκοιλιότητας. Επίσης, μπορούν να εφαρμοστούν τοπικά φαρμακευτικά σκευάσματα σε μορφή κρέμας για την ανακούφιση από το οίδημα, τον πόνο και τον κνησμό. Η αποφυγή τέλος του παρατεταμένου καθίσματος και της πολύωρης παραμονής στη λεκάνη της τουαλέτας λειτουργεί άκρως ευεργετικά. Ωστόσο, εάν τα συμπτώματα επιμένουν με αντίστοιχη ή αυξημένη ένταση ή παρουσιαστεί θρόμβωση, η επεμβατική αντιμετώπιση κρίνεται αναγκαία. Σε πρώτη φάση, μπορεί να πραγματοποιηθεί σκληροθεραπεία, η οποία περιλαμβάνει έγχυση σκληρυντικού παράγοντα ο οποίος με τη σειρά του προκαλεί ίνωση και συρρίκνωση της αιμορροΐδας. Άλλη επιλογή είναι η απολίνωση των αιμορροΐδων, τεχνική η οποία συμβάλλει στη μείωση της αρτηριακής παροχής αίματος, διευκολύνοντας τελικά τη συρρίκνωσή τους. 

 

Η κατεξοχήν χειρουργική τεχνική για την αντιμετώπιση της πάθησης είναι η αιμορροϊδεκτομή, η οποία περιλαμβάνει αφαίρεση των θρομβωμένων αιμορροϊδικών όζων ή μεγαλύτερων εξωτερικών αιμορροΐδων. Η πιο σύγχρονη βέβαια θεραπευτική επιλογή είναι η ελάχιστα επεμβατική αντιμετώπιση των αιμορροΐδων με Laser. Η εφαρμογή θερμικής ενέργειας μέσω του laser συρρικνώνει το διογκωμένο αιμορροϊδικό δίκτυο φλεβών και αγγείων και το επαναφέρει στη φυσιολογική του θέση. οι εξωτερικές αιμορροΐδες μάλιστα αντιμετωπίζονται με εξαιρετικά ποσοστά επιτυχίας μέσω της θεραπείας με laser, εντελώς ανώδυνα κι αναίμακτα, μόνο με τοπική αναισθησία. Ο Γενικός Χειρουργός στην Αθήνα, Δρ. Γεώργιος Πανούσης, αντιμετωπίζει τις εσωτερικές και τις εξωτερικές αιμορροΐδες με την κατάλληλη ανά περίπτωση τεχνική, αποσκοπώντας στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής κάθε ασθενούς.

Χειρουργείο αποκατάστασης κήλης: Σύγχρονες τεχνικές

/0 Comments/in /by

Μια κήλη αποτελεί άκρως διαδεδομένη πάθηση που αντιμετωπίζεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων χειρουργικά. Μπορεί να εμφανιστεί σε διάφορα μέρη του σώματος, συμπεριλαμβανομένης της κοιλιακής ή της βουβωνικής χώρας και του διαφράγματος. Αν και οι κήλες δεν είναι συνήθως απειλητικές για τη ζωή, μπορούν να προκαλέσουν δυσφορία, πόνο και επιπλοκές εάν αφεθούν χωρίς θεραπεία. Η χειρουργική επέμβαση είναι συχνά απαραίτητη για την αποκατάσταση της κήλης και την πρόληψη περαιτέρω επιπλοκών. Οι παραδοσιακές τεχνικές όσον αφορά στο χειρουργείο αποκατάστασης μιας κήλης, όπως η ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες. Ωστόσο, οι εξελίξεις στη χειρουργική τεχνολογία και τις τεχνικές έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη πιο σύγχρονων και αποτελεσματικών προσεγγίσεων για την αποκατάσταση μιας κήλης. Αυτές οι τεχνικές στοχεύουν στην επίτευξη του ίδιου αποτελέσματος με ελάχιστα επεμβατικό τρόπο, μειωμένο μετεγχειρητικό πόνο και ταχύτερο χρόνο αποκατάστασης. 

 

Τύποι κήλης

Μια κήλη μπορεί να εμφανιστεί σε διάφορα μέρη του σώματος. Οι πιο κοινές μορφές κήλης είναι:

  • Βουβωνοκήλη: Ο πιο κοινός τύπος κήλης, που αντιπροσωπεύει περίπου το 70% όλων των περιπτώσεων. Η κήλη αυτή εμφανίζεται όταν το περιεχόμενο της κοιλίας, συνηθέστερα το κοιλιακό λίπος και τμήμα του λεπτού ή παχέος εντέρου, προεξέχει μέσα από ένα αδύναμο σημείο του κοιλιακού τοιχώματος στη βουβωνική χώρα. Οι βουβωνοκήλες μπορούν να εμφανιστούν είτε λόγω συγγενούς αδυναμίας στο κοιλιακό τοίχωμα ή λόγω παραγόντων όπως η γήρανση ή η συνεχής καταπόνηση λόγω χρόνιας διάρροιας, δυσκοιλιότητας ή παρατεταμένης άρσης βαρέων αντικειμένων.
  • Ομφαλοκήλη: Οι ομφαλοκήλες εμφανίζονται όταν μέρος του ενδοκοιλιακού περιεχομένου προεξέχει μέσα από ένα αδύναμο σημείο στο κοιλιακό τοίχωμα κοντά στον ομφαλό. Είναι πιο συχνές σε βρέφη, αλλά μπορεί επίσης να εμφανιστούν σε ενήλικες, ιδιαίτερα σε γυναίκες με ιστορικό πολλαπλών κυήσεων ή σε υπέρβαρα άτομα.
  • Μηροκήλη: Μια μηροκήλη εμφανίζεται στη μηροβουβωνική περιοχή, στην οποία ο κηλικός σάκος και το περιεχόμενο αυτού προεξέχουν μέσω του μηριαίου δακτυλίου. Ο στενός δακτύλιος αυτός εντοπίζεται στην πυελική περιοχή και αναπτύσσεται μεταξύ του βουβωνικού συνδέσμου, του ηβικού οστού και των μηριαίων αγγείων. Η μηροκήλη είναι πιο συχνή στις γυναίκες και συχνά εμφανίζεται ως εξόγκωμα στο άνω μέρος του μηρού.
  • Μετεγχειρητική κήλη: Η κήλη αυτή αναπτύσσεται στο σημείο όπου βρίσκεται η τομή που υφίσταται λόγω μιας προηγούμενης επέμβασης στην κοιλιά, όπου οι μύες έχουν εξασθενήσει ή διαχωριστεί, γεγονός που επιτρέπει στον ενδοκοιλιακό ιστό να προεξέχει μέσα από την ουλή της τομής. Παράγοντες όπως η κακή επούλωση της τομής, η μόλυνση ή η αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη μετεγχειρητικής κήλης.
  • Διαφραγματοκήλη: Σε αντίθεση με τους άλλους τύπους κήλης, οι διαφραγματοκήλες εμφανίζονται στην άνω κοιλιακή χώρα, όπου το στομάχι προεξέχει μέσω του διαφράγματος στη θωρακική κοιλότητα. Αυτός ο τύπος κήλης μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης όπως καούρα, πόνο στο στήθος και δυσκολία στην κατάποση.

Κάθε τύπος κήλης απαιτεί προσεκτική αξιολόγηση και εφαρμογή ενός εξατομικευμένου θεραπευτικού σχεδίου με βάση παράγοντες όπως το μέγεθος και η θέση της κήλης, η συνολική υγεία του ασθενούς και η παρουσία τυχόν επιπλοκών. Συχνά συνιστάται η χειρουργική αποκατάσταση για την πρόληψη επιπλοκών όπως η περίσφιξη του προεξέχοντος ενδοκοιλιακού οργάνου επί αδυναμίας ανάταξης της κήλης. Η κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε νέκρωση και γάγγραινα των οργάνων, συνεπώς το χειρουργείο αποκατάστασης της κήλης είναι απαραίτητο. Με τις προόδους στις χειρουργικές τεχνικές και την εξέλιξη της τεχνολογίας, η αποκατάσταση των κηλών προσαρμόζεται όλο και περισσότερο στις μεμονωμένες ανάγκες κάθε περιστατικού, με στόχο την επίτευξη βέλτιστων αποτελεσμάτων και την ελαχιστοποίηση του κινδύνου μελλοντικής υποτροπής.

 

Λαπαροσκοπικό χειρουργείο αποκατάσταση κήλης

Το λαπαροσκοπικό χειρουργείο αποκατάστασης κήλης έχει φέρει επανάσταση στον τομέα της επιδιόρθωσης της συγκεκριμένης πάθησης. Πρόκειται για ελάχιστα επεμβατική τεχνική η οποία περιλαμβάνει την πραγματοποίηση πολύ μικρών τομών στην κοιλιακή χώρα μέσω των οποίων εισάγονται εξειδικευμένα χειρουργικά εργαλεία και το λαπαροσκόπιο, ένα μακρόστενο όργανο με κάμερα και πηγή φωτός στο άκρο του. Το λαπαροσκόπιο μεταφέρει την εικόνα του εσωτερικού της κοιλιακής χώρας σε μια οθόνη υψηλής ευκρίνειας, από την οποία ο χειρουργός μπορεί να παρακολουθεί κάθε κίνηση και χειρισμό του. Ο χειρουργός έπειτα πραγματοποιεί ανάταξη του περιεχομένου της κήλης εκ των έσω, ενώ τοποθετεί συχνά ειδικό συνθετικό πλέγμα για τη σύγκλειση του χάσματος, το οποίο ενισχύει την εξασθενημένη περιοχή και αποτρέπει τυχόν μελλοντικές υποτροπές. 

Ένα από τα κύρια πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής επέμβασης αποκατάστασης μιας κήλης είναι η ελάχιστα επεμβατική φύση της, η οποία έχει ως αποτέλεσμα μικρότερες τομές, λιγότερο τραύμα ιστού, μειωμένο μετεγχειρητικό πόνο και ένα άριστο αισθητικό αποτέλεσμα. Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση συνήθως αναρρώνουν ταχύτερα και μπορούν να επιστρέψουν στις κανονικές τους δραστηριότητες νωρίτερα. Επιπλέον, η λαπαροσκοπική τεχνική προσφέρει άκρως λεπτομερή απεικόνιση του χειρουργικού πεδίου, επιτρέποντας την επιτυχή ανάταξη του ενδοκοιλιακού περιεχομένου πίσω στη θέση του και την ακριβή τοποθέτηση του πλέγματος. Ο Γενικός Χειρουργός στην Αθήνα Δρ. Γεώργιος Πανούσης πραγματοποιεί κάθε χειρουργείο αποκατάστασης κήλης με την ενδεδειγμένη ανά περίπτωση τεχνική, προκειμένου να επιτευχθούν τα βέλτιστα δυνατά αποτελέσματα.

Παθήσεις γαστρεντερικού

/0 Comments/in /by

Οι παθήσεις γαστρεντερικού είναι μια ομάδα διαταραχών οι οποίες επηρεάζουν το πεπτικό σύστημα εκατομμυρίων ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο. Στο δίκτυο των παθήσεων γαστρεντερικού κατατάσσονται από ήπιες παθήσεις όπως είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση έως σοβαρότερες όπως είναι η νόσος του Crohn. Ο διαχωρισμός των παθήσεων με παρόμοια συμπτωματολογία, η κατανόηση των υποκείμενων αιτιών και η εφαρμογή του κατάλληλου πλάνου θεραπείας, είναι ζωτικής σημασίας για την ανακούφιση από τα συμπτώματα και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενή.

 

Ποιες είναι οι κυριότερες παθήσεις γαστρεντερικού;

Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές παθήσεις οι οποίες υπάγονται στην ευρύτερη κατηγορία των παθήσεων γαστρεντερικού. Από αυτές, οι κυριότερες είναι οι εξής:

 

Ποια συμπτώματα σχετίζονται με τις παθήσεις γαστρεντερικού;

Ανάλογα με την πάθηση που έχει παρουσιαστεί τα συμπτώματα μπορεί να ποικίλλουν. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, τα συμπτώματα των παθήσεων γαστρεντερικού είναι τα ακόλουθα:

  • Κοιλιακό άλγος ήπιας ή μεγάλης έντασης
  • Ευαισθησία στην κοιλία όταν ασκείται πίεση
  • Αλλαγές στις συνήθειες του εντέρου (αλλαγές στη συχνότητα ή/και την εμφάνιση των κοπράνων)
  • Διάρροια ή/και δυσκοιλιότητα
  • Ναυτία και έμετος
  • Καούρα (κυρίως σύμπτωμα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης)
  • Φούσκωμα/ αίσθημα πληρότητας και αέρια
  • Αίμα στα κόπρανα (μπορεί να είναι κόκκινο ή και μαύρο ανάλογα την πάθηση)
  • Ακούσια απώλεια βάρους
  • Κόπωση και αδυναμία
  • Απώλεια της όρεξης
  • Ίκτερος

 

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι τα παραπάνω συμπτώματα μπορούν να προκληθούν από διάφορες παθήσεις γαστρεντερικού χωρίς να υποδηλώνουν απαραίτητα κάποια συγκεκριμένη. Σε κάθε περίπτωση, όταν εμφανίζονται τα παραπάνω συμπτώματα και δεν υποχωρούν θα πρέπει να συμβουλεύστε τον ιατρό σας.

 

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Η διάγνωση των παθήσεων γαστρεντερικού περιλαμβάνει συνήθως ένα συνδυασμό αξιολόγησης του ιατρικού ιστορικού, φυσικής εξέτασης, εργαστηριακών εξετάσεων και απεικονιστικών μελετών. Αρχικά, ο ιατρός θα λάβει το ιατρικό ιστορικό του ασθενή και θα σημειώσει τα συμπτώματα που παρουσιάζει. Στη συνέχεια και ανάλογα με τα συμπτώματα που παρουσιάζονται, θα προχωρήσει στη φυσική εξέταση των περιοχών του σώματος που πάσχουν. Ανάλογα με τα ευρήματα, ο ιατρός στη συνέχεια μπορεί να ζητήσει εργαστηριακές εξετάσεις όπως εξετάσεις αίματος ή κοπράνων και απεικονιστικές μελέτες όπως αξονική τομογραφία και μαγνητική τομογραφία. Άλλη μία σημαντική εξέταση που μπορεί να λάβει χώρα κατά τη διαδικασία της διάγνωσης είναι η ενδοσκόπηση. Κατά την ενδοσκόπηση παρατηρείται εκ των έσω ο γαστρεντερικός σωλήνας και συγκεκριμένα ο οισοφάγος, το στομάχι και το λεπτό και παχύ έντερο. Όταν ολοκληρωθούν όλες οι απαραίτητες εξετάσεις, ο ιατρός θα προχωρήσει στη διάγνωση της πάθησης και στη συνέχεια θα ορίσει το κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο.

 

Ποια είναι η θεραπεία;

Όπως γίνεται κατανοητό, υπάρχουν διαφορετικές θεραπείες για την αντιμετώπιση μιας πάθησης του γαστρεντερικού. Η επιλογή της ιδανικής θεραπευτικής μεθόδου εξαρτάται από την πάθηση, τη σοβαρότητά της και τις ανάγκες του ασθενή. Οι θεραπευτικές επιλογές μπορεί να περιλαμβάνουν:

  • Αλλαγές στον τρόπο ζωής και στη διατροφή
  • Λήψη φαρμακευτικής αγωγής
  • Ενδοσκοπικές θεραπείες
  • Χειρουργική επέμβαση (όταν αποτυγχάνουν οι συντηρητικές θεραπείες ή σε σοβαρότερες παθήσεις)

 

Σε περίπτωση που εμφανίζετε συμπτώματα τα οποία μπορεί να υποδηλώνουν μια πάθηση γαστρεντερικού μην τα αγνοήσετε. Επικοινωνήστε με τον Γενικό Χειρουργό Γεώργιο Πανούση ο οποίος χάρη στην πολυετή εμπειρία του είναι σε θέση να σας κατευθύνει εξατομικευμένα προστατεύοντας την υγεία σας.

Θρομβωμένες αιμορροΐδες

/0 Comments/in /by

Οι θρομβωμένες αιμορροΐδες αποτελούν μια από τις πιο σοβαρές επιπλοκές της αιμορροϊδοπάθειας.  Πιο συγκεκριμένα, χαρακτηρίζονται ως αιμορροΐδες που μέσα στον αιμορροϊδικό ιστό εκδηλώνουν θρόμβους αίματος. Οι θρόμβοι αυτοί δύνανται να σχηματιστούν τόσο σε εσωτερικές, όσο και σε εξωτερικές αιμορροΐδες και υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των ασθενών.

Τι είναι η αιμορροϊδοπάθεια;

Η αιμορροϊδοπάθεια είναι η συχνότερη ασθένεια του πρωκτού και εμφανίζεται σε πολλούς ανθρώπους παγκοσμίως. Η συχνότητα εμφάνισής της οφείλεται στην καθιστική ζωή και στις λανθασμένες διατροφικές επιλογές.  Φυσιολογικά στον πρωκτό υπάρχει ο αιμορροϊδικός ιστός που αποτελείται από αρτηρίες και φλέβες, των οποίων η λειτουργία είναι η συγκράτηση των κοπράνων. Όταν ο ιστός αυτός ερεθίζεται δημιουργούνται μικρά οζίδια μέσα ή έξω από τον πρωκτό, οι αιμορροΐδες. Βασικά συμπτώματα των αιμορροΐδων είναι η απώλεια αίματος από το ορθό και η εκδήλωση πόνου στην περιοχή του πρωκτού.

Η συγκέντρωση πηχτού αίματος στις αιμορροΐδες οδηγεί στη δημιουργία θρόμβου στο εσωτερικό τους, κάτι που τις καθιστά θρομβωμένες. Οι θρόμβοι αυτοί που δημιουργούνται δε μεταφέρονται σε άλλα σημεία του σώματος. Σε θρομβωμένες αιμορροΐδες μπορεί να εξελιχθούν τόσο εξωτερικές, όσο και εσωτερικές αιμορροΐδες, όμως συχνότερα εξελίσσονται οι εξωτερικές.

Θρομβωμένες αιμορροΐδες: Αίτια και προδιαθεσικοί παράγοντες πρόκλησης

Τα αίτια πρόκλησης θρομβωμένων αιμορροΐδων είναι κοινά με αυτά στα οποία οφείλεται η πάθηση της αιμορροϊδικής νόσου. Από τη στιγμή εμφάνισης των αιμορροΐδων υπάρχει πιθανότητα να εξελιχθούν σε θρομβωμένες αιμορροΐδες. Οι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση θρομβωμένων αιμορροΐδων είναι οι κάτωθι:

  • Δυσκοιλιότητα ή διάρροια
  • Εγκυμοσύνη
  • Τοκετός
  • Καθιστική ζωή
  • Άρση βαρέων αντικειμένων
  • Παχυσαρκία
  • Κληρονομικοί παράγοντες

 

Θρομβωμένες αιμορροΐδες & Συμπτώματα

Οι θρομβωμένες αιμορροΐδες παρουσιάζουν στον ασθενή οξύ πόνο, ο οποίος είναι συνεχόμενος και δεν εμφανίζεται μόνο κατά την κένωση. Πολλές φορές ο ασθενής πονά τόσο πολύ που δεν μπορεί ούτε να καθίσει. Ο ασθενής παρουσιάζει συμπτώματα που χαρακτηρίζουν την αιμορροϊδοπάθεια σε γενικά πλαίσια όπως:

  • Αιμορραγία από το ορθό
  • Πόνος στην περιοχή του πρωκτού
  • Περιπρωκτικός κνησμός
  • Τοπικός ερεθισμός
  • Αίσθημα ατελούς κένωσης
  • Εκροή βλέννας

Εκτός των προαναφερθέντων συμπτωμάτων, στην περίπτωση όπου οι αιμορροΐδες έχουν εξελιχθεί σε θρομβωμένες μπορεί να εμφανιστούν και τα παρακάτω συμπτώματα:

  • Ισχαιμία
  • Νέκρωση του περιπρωκτικού δερματικού ιστού
  • Πόνος κατά τη βάδιση ή το κάθισμα

 

Πώς αντιμετωπίζονται οι θρομβωμένες αιμορροΐδες;

Οι θρομβωμένες αιμορροΐδες ήπιας μορφής υποχωρούν από μόνες τους μετά το πέρας ενός χρονικού διαστήματος.  Όμως, η επανεμφάνισή τους είναι σίγουρη και η οριστική ανακούφιση από τα ενοχλητικά συμπτώματα πραγματοποιείται με τη διενέργεια χειρουργικής επέμβασης. Η χειρουργική επέμβαση των θρομβωμένων αιμορροΐδων θα πρέπει να είναι άμεση, ειδικά σε περιπτώσεις όπου τα συμπτώματα είναι έντονα.

Σε περιπτώσεις όπου οι θρομβωμένες αιμορροΐδες δεν εμφανίζουν έντονα συμπτώματα αντιμετωπίζονται με συντηρητικά μέσα.  Τα συντηρητικά μέτρα περιλαμβάνουν τη χορήγηση ειδικών αλοιφών και παυσιπόνων, καθώς και καθαρισμό της περιοχής με χλιαρό νερό. Επίσης, σε παχύσαρκους ασθενείς, αλλά και σε εγκύους προτείνεται και η αλλαγή των διατροφικών συνηθειών.

Αντίθετα, τα πιο σοβαρά περιστατικά αντιμετωπίζονται χειρουργικά με τη θρομβεκτομή. Η θρομβεκτομή είναι μια επέμβαση, η οποία στοχεύει στην αποστράγγιση του θρόμβου. Πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία και η ανακούφιση των συμπτωμάτων είναι άμεση. Επιπροσθέτως, σε περιπτώσεις όπου η θρομβεκτομή δεν αρκεί, τότε εφαρμόζεται η χειρουργική μέθοδος της αιμορροϊδοπλαστικής με laser. Η συγκεκριμένη τεχνική είναι ανώδυνη και δεν καταστρέφει την ανατομία της περιοχής, ελαχιστοποιώντας τις πιθανότητες εμφάνισης μετεγχειρητικών επιπλοκών.

Εάν τα συμπτώματα που σας προκαλούν οι αιμορροΐδες υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής σας, επικοινωνήστε άμεσα με τον Γενικό Χειρουργό Γεώργιο Θ. Πανούση. Ο ιατρός εφαρμόζει τις πιο σύγχρονες χειρουργικές μεθόδους για την ανακούφιση των ασθενών από τα ενοχλητικά συμπτώματα τον αιμορροΐδων.

Αποτελεί την πιο συχνή ασθένεια στην πρωκτική περιοχή που προκαλείται έπειτα από έντονη καθιστική ζωή και λανθασμένες διατροφικές επιλογές (διατροφή με χαμηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες).

Μια θρομβωμένη αιμορροΐδα προκαλείται συνήθως λόγω των εξής παραγόντων:

  • Εγκυμοσύνη
  • Δυσκοιλιότητα ή διάρροια
  • Τοκετός
  • Καθιστική ζωή
  • Άρση βαρέων αντικειμένων
  • Κληρονομικότητα
  • Παχυσαρκία

Στις περισσότερες περιπτώσεις, παρουσιάζεται έντονος πόνος που μπορεί να επηρεάσει την καθημερινότητα του ασθενούς. Άλλα συμπτώματα είναι τα εξής:

  • Αιμορραγία
  • Εκροή βλέννας
  • Κνησμός γύρω από τον πρωκτό
  • Ισχαιμία
  • Πόνος κατά τη βάδιση
  • Νέκρωση του περιπρωκτικού δερματικού ιστού
  • Τοπικός ερεθισμός

 

Είναι πολύ πιθανό, οι θρομβωμένες αιμορροΐδες ήπιας μορφής να υποχωρήσουν από μόνες τους ή στην περίπτωση που εμφανίσουν ήπια συμπτώματα να χορηγηθούν ειδικές αλοιφές, παυσίπονα και συστήνεται αλλαγή διατροφικών συνηθειών. Σε σοβαρές περιπτώσεις συνιστάται η χειρουργική επέμβαση, θρομβεκτομή, όπου επιτυγχάνεται η αποστράγγιση του θρόμβου.