Οι παθήσεις γαστρεντερικού είναι μια ομάδα διαταραχών οι οποίες επηρεάζουν το πεπτικό σύστημα εκατομμυρίων ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο. Στο δίκτυο των παθήσεων γαστρεντερικού κατατάσσονται από ήπιες παθήσεις όπως είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση έως σοβαρότερες όπως είναι η νόσος του Crohn. Ο διαχωρισμός των παθήσεων με παρόμοια συμπτωματολογία, η κατανόηση των υποκείμενων αιτιών και η εφαρμογή του κατάλληλου πλάνου θεραπείας, είναι ζωτικής σημασίας για την ανακούφιση από τα συμπτώματα και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενή.
Ποιες είναι οι κυριότερες παθήσεις γαστρεντερικού;
Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές παθήσεις οι οποίες υπάγονται στην ευρύτερη κατηγορία των παθήσεων γαστρεντερικού. Από αυτές, οι κυριότερες είναι οι εξής:
Ποια συμπτώματα σχετίζονται με τις παθήσεις γαστρεντερικού;
Ανάλογα με την πάθηση που έχει παρουσιαστεί τα συμπτώματα μπορεί να ποικίλλουν. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, τα συμπτώματα των παθήσεων γαστρεντερικού είναι τα ακόλουθα:
Κοιλιακό άλγος ήπιας ή μεγάλης έντασης
Ευαισθησία στην κοιλία όταν ασκείται πίεση
Αλλαγές στις συνήθειες του εντέρου (αλλαγές στη συχνότητα ή/και την εμφάνιση των κοπράνων)
Διάρροια ή/και δυσκοιλιότητα
Ναυτία και έμετος
Καούρα (κυρίως σύμπτωμα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης)
Φούσκωμα/ αίσθημα πληρότητας και αέρια
Αίμα στα κόπρανα (μπορεί να είναι κόκκινο ή και μαύρο ανάλογα την πάθηση)
Ακούσια απώλεια βάρους
Κόπωση και αδυναμία
Απώλεια της όρεξης
Ίκτερος
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι τα παραπάνω συμπτώματα μπορούν να προκληθούν από διάφορες παθήσεις γαστρεντερικού χωρίς να υποδηλώνουν απαραίτητα κάποια συγκεκριμένη. Σε κάθε περίπτωση, όταν εμφανίζονται τα παραπάνω συμπτώματα και δεν υποχωρούν θα πρέπει να συμβουλεύστε τον ιατρό σας.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση των παθήσεων γαστρεντερικού περιλαμβάνει συνήθως ένα συνδυασμό αξιολόγησης του ιατρικού ιστορικού, φυσικής εξέτασης, εργαστηριακών εξετάσεων και απεικονιστικών μελετών. Αρχικά, ο ιατρός θα λάβει το ιατρικό ιστορικό του ασθενή και θα σημειώσει τα συμπτώματα που παρουσιάζει. Στη συνέχεια και ανάλογα με τα συμπτώματα που παρουσιάζονται, θα προχωρήσει στη φυσική εξέταση των περιοχών του σώματος που πάσχουν. Ανάλογα με τα ευρήματα, ο ιατρός στη συνέχεια μπορεί να ζητήσει εργαστηριακές εξετάσεις όπως εξετάσεις αίματος ή κοπράνων και απεικονιστικές μελέτες όπως αξονική τομογραφία και μαγνητική τομογραφία. Άλλη μία σημαντική εξέταση που μπορεί να λάβει χώρα κατά τη διαδικασία της διάγνωσης είναι η ενδοσκόπηση. Κατά την ενδοσκόπηση παρατηρείται εκ των έσω ο γαστρεντερικός σωλήνας και συγκεκριμένα ο οισοφάγος, το στομάχι και το λεπτό και παχύ έντερο. Όταν ολοκληρωθούν όλες οι απαραίτητες εξετάσεις, ο ιατρός θα προχωρήσει στη διάγνωση της πάθησης και στη συνέχεια θα ορίσει το κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο.
Ποια είναι η θεραπεία;
Όπως γίνεται κατανοητό, υπάρχουν διαφορετικές θεραπείες για την αντιμετώπιση μιας πάθησης του γαστρεντερικού. Η επιλογή της ιδανικής θεραπευτικής μεθόδου εξαρτάται από την πάθηση, τη σοβαρότητά της και τις ανάγκες του ασθενή. Οι θεραπευτικές επιλογές μπορεί να περιλαμβάνουν:
Αλλαγές στον τρόπο ζωής και στη διατροφή
Λήψη φαρμακευτικής αγωγής
Ενδοσκοπικές θεραπείες
Χειρουργική επέμβαση (όταν αποτυγχάνουν οι συντηρητικές θεραπείες ή σε σοβαρότερες παθήσεις)
Σε περίπτωση που εμφανίζετε συμπτώματα τα οποία μπορεί να υποδηλώνουν μια πάθηση γαστρεντερικού μην τα αγνοήσετε. Επικοινωνήστε με τον Γενικό Χειρουργό Γεώργιο Πανούση ο οποίος χάρη στην πολυετή εμπειρία του είναι σε θέση να σας κατευθύνει εξατομικευμένα προστατεύοντας την υγεία σας.
Οι θρομβωμένες αιμορροΐδες αποτελούν μια από τις πιο σοβαρές επιπλοκές της αιμορροϊδοπάθειας. Πιο συγκεκριμένα, χαρακτηρίζονται ως αιμορροΐδες που μέσα στον αιμορροϊδικό ιστό εκδηλώνουν θρόμβους αίματος. Οι θρόμβοι αυτοί δύνανται να σχηματιστούν τόσο σε εσωτερικές, όσο και σε εξωτερικές αιμορροΐδες και υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των ασθενών.
Τι είναι η αιμορροϊδοπάθεια;
Η αιμορροϊδοπάθεια είναι η συχνότερη ασθένεια του πρωκτού και εμφανίζεται σε πολλούς ανθρώπους παγκοσμίως. Η συχνότητα εμφάνισής της οφείλεται στην καθιστική ζωή και στις λανθασμένες διατροφικές επιλογές. Φυσιολογικά στον πρωκτό υπάρχει ο αιμορροϊδικός ιστός που αποτελείται από αρτηρίες και φλέβες, των οποίων η λειτουργία είναι η συγκράτηση των κοπράνων. Όταν ο ιστός αυτός ερεθίζεται δημιουργούνται μικρά οζίδια μέσα ή έξω από τον πρωκτό, οι αιμορροΐδες. Βασικά συμπτώματα των αιμορροΐδων είναι η απώλεια αίματος από το ορθό και η εκδήλωση πόνου στην περιοχή του πρωκτού.
Η συγκέντρωση πηχτού αίματος στις αιμορροΐδες οδηγεί στη δημιουργία θρόμβου στο εσωτερικό τους, κάτι που τις καθιστά θρομβωμένες. Οι θρόμβοι αυτοί που δημιουργούνται δε μεταφέρονται σε άλλα σημεία του σώματος. Σε θρομβωμένες αιμορροΐδες μπορεί να εξελιχθούν τόσο εξωτερικές, όσο και εσωτερικές αιμορροΐδες, όμως συχνότερα εξελίσσονται οι εξωτερικές.
Θρομβωμένες αιμορροΐδες: Αίτια και προδιαθεσικοί παράγοντες πρόκλησης
Τα αίτια πρόκλησης θρομβωμένων αιμορροΐδων είναι κοινά με αυτά στα οποία οφείλεται η πάθηση της αιμορροϊδικής νόσου. Από τη στιγμή εμφάνισης των αιμορροΐδων υπάρχει πιθανότητα να εξελιχθούν σε θρομβωμένες αιμορροΐδες. Οι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση θρομβωμένων αιμορροΐδων είναι οι κάτωθι:
Δυσκοιλιότητα ή διάρροια
Εγκυμοσύνη
Τοκετός
Καθιστική ζωή
Άρση βαρέων αντικειμένων
Παχυσαρκία
Κληρονομικοί παράγοντες
Θρομβωμένες αιμορροΐδες & Συμπτώματα
Οι θρομβωμένες αιμορροΐδες παρουσιάζουν στον ασθενή οξύ πόνο, ο οποίος είναι συνεχόμενος και δεν εμφανίζεται μόνο κατά την κένωση. Πολλές φορές ο ασθενής πονά τόσο πολύ που δεν μπορεί ούτε να καθίσει. Ο ασθενής παρουσιάζει συμπτώματα που χαρακτηρίζουν την αιμορροϊδοπάθεια σε γενικά πλαίσια όπως:
Αιμορραγία από το ορθό
Πόνος στην περιοχή του πρωκτού
Περιπρωκτικός κνησμός
Τοπικός ερεθισμός
Αίσθημα ατελούς κένωσης
Εκροή βλέννας
Εκτός των προαναφερθέντων συμπτωμάτων, στην περίπτωση όπου οι αιμορροΐδες έχουν εξελιχθεί σε θρομβωμένες μπορεί να εμφανιστούν και τα παρακάτω συμπτώματα:
Ισχαιμία
Νέκρωση του περιπρωκτικού δερματικού ιστού
Πόνος κατά τη βάδιση ή το κάθισμα
Πώς αντιμετωπίζονται οι θρομβωμένες αιμορροΐδες;
Οι θρομβωμένες αιμορροΐδες ήπιας μορφήςυποχωρούν από μόνες τους μετά το πέρας ενός χρονικού διαστήματος. Όμως, η επανεμφάνισή τους είναι σίγουρη και η οριστική ανακούφιση από τα ενοχλητικά συμπτώματα πραγματοποιείται με τη διενέργεια χειρουργικής επέμβασης. Η χειρουργική επέμβαση των θρομβωμένων αιμορροΐδων θα πρέπει να είναι άμεση, ειδικά σε περιπτώσεις όπου τα συμπτώματα είναι έντονα.
Σε περιπτώσεις όπου οι θρομβωμένες αιμορροΐδες δεν εμφανίζουν έντονα συμπτώματα αντιμετωπίζονται με συντηρητικά μέσα. Τα συντηρητικά μέτρα περιλαμβάνουν τη χορήγηση ειδικών αλοιφών και παυσιπόνων, καθώς και καθαρισμό της περιοχής με χλιαρό νερό. Επίσης, σε παχύσαρκους ασθενείς, αλλά και σε εγκύους προτείνεται και η αλλαγή των διατροφικών συνηθειών.
Αντίθετα, τα πιο σοβαρά περιστατικά αντιμετωπίζονται χειρουργικά με τη θρομβεκτομή. Η θρομβεκτομή είναι μια επέμβαση, η οποία στοχεύει στην αποστράγγιση του θρόμβου. Πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία και η ανακούφιση των συμπτωμάτων είναι άμεση. Επιπροσθέτως, σε περιπτώσεις όπου η θρομβεκτομή δεν αρκεί, τότε εφαρμόζεται η χειρουργική μέθοδος τηςαιμορροϊδοπλαστικής με laser. Η συγκεκριμένη τεχνική είναι ανώδυνη και δεν καταστρέφει την ανατομία της περιοχής, ελαχιστοποιώντας τις πιθανότητες εμφάνισης μετεγχειρητικών επιπλοκών.
Εάν τα συμπτώματα που σας προκαλούν οι αιμορροΐδες υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής σας, επικοινωνήστε άμεσα με τον Γενικό Χειρουργό Γεώργιο Θ. Πανούση. Ο ιατρός εφαρμόζει τις πιο σύγχρονες χειρουργικές μεθόδους για την ανακούφιση των ασθενών από τα ενοχλητικά συμπτώματα τον αιμορροΐδων.
Αποτελεί την πιο συχνή ασθένεια στην πρωκτική περιοχή που προκαλείται έπειτα από έντονη καθιστική ζωή και λανθασμένες διατροφικές επιλογές (διατροφή με χαμηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες).
Είναι πολύ πιθανό, οι θρομβωμένες αιμορροΐδες ήπιας μορφής να υποχωρήσουν από μόνες τους ή στην περίπτωση που εμφανίσουν ήπια συμπτώματα να χορηγηθούν ειδικές αλοιφές, παυσίπονα και συστήνεται αλλαγή διατροφικών συνηθειών. Σε σοβαρές περιπτώσεις συνιστάται η χειρουργική επέμβαση, θρομβεκτομή, όπου επιτυγχάνεται η αποστράγγιση του θρόμβου.
Οι αιμορροΐδες είναι μια συχνή πάθηση η οποία επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Παρόλο που μπορεί να είναι δυσάρεστες και επώδυνες για τον άνθρωπο, οι αιμορροΐδες δεν είναι επικίνδυνες. Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε αναλυτικά στις αιμορροΐδες και την αντιμετώπιση τους, ενώ παράλληλα θα κάνουμε λόγο για τα αίτια και τα συμπτώματά τους.
Τι είναι οι αιμορροΐδες;
Οι αιμορροΐδες είναι ένα πλέγμα αιμοφόρων αγγείων τα οποία βρίσκονται στο κάτω μέρος του ορθού ή του πρωκτού. Ρόλος των αιμορροΐδων είναι να συστέλλονται και να διαστέλλονται κατά την κένωση, συμβάλλοντας στην επίτευξη της διαδικασίας. Σε περίπτωση όμως που οι αιμορροΐδες διογκωθούν, τότε εμφανίζεται μια πάθηση που ονομάζεται αιμορροϊδοπάθεια και προκαλεί μια σειρά από συμπτώματα.
Σε ποιους βαθμούς διακρίνονται οι αιμορροΐδες;
Οι διογκωμένες αιμορροΐδες με βάση τη σοβαρότητα και το στάδιο στο οποίο βρίσκονται, ταξινομούνται σε τέσσερις βαθμούς:
Βαθμός 1: Πρόκειται για μικρές αιμορροΐδες οι οποίες δεν εξέχουν από τον πρωκτό. Μπορεί να εμφανίζουν ήπια ή και καθόλου συμπτώματα.
Βαθμός 2: Πρόκειται για μεγαλύτερες αιμορροΐδες οι οποίες προπίπτουν από τον πρωκτόκατά την κένωση αλλά ανατάσσονται αυτόματα στο τέλος αυτής.
Βαθμός 3: Πρόκειται για αιμορροΐδες οι οποίες προπίπτουν από τον πρωκτό κατά την κένωση αλλά δεν ανατάσσονται αυτόματα στο τέλος αυτής. Για την επαναφορά τους στην αρχική τους θέση απαιτείται μηχανική ανάταξη από τον ασθενή.
Βαθμός 4: Πρόκειται για αιμορροΐδες οι οποίες προπίπτουν μόνιμα και δε μπορεί να επιτευχθεί η ανάταξή τους. Συνοδεύονται από δυσφορία αλλά και επιμέρους συμπτώματα όπως πόνος, κνησμός και αιμορραγία.
Ποια είναι τα αίτια διόγκωσης των αιμορροΐδων;
Τα ακριβή αίτια διόγκωσης των αιμορροΐδων δεν έχουν αποσαφηνιστεί πλήρως μέχρι και σήμερα. Παρόλα αυτά, οι παρακάτω καταστάσεις έχουν συσχετιστεί με την εμφάνισή τους:
Χρόνια δυσκοιλιότητα/ διάρροια
Εγκυμοσύνη (ιδιαίτερα οι πολλαπλές)
Πρωκτική σεξουαλική επαφή
Γήρανση
Παχυσαρκία
Καθιστική ζωή
Οικογενειακό ιστορικό
Ποια συμπτώματα εμφανίζουν;
Τα συμπτώματα τα οποία έχουν συνδεθεί με την πάθηση των αιμορροΐδων είναι τα ακόλουθα:
Πόνος ή δυσφορία στην περιοχή του ορθού
Έντονο κόκκινο αίμα που εμφανίζεται στα κόπρανα ή στο χαρτί υγείας μετά την κένωση
Φαγούρα ή αίσθημα καύσου στον πρωκτό
Εξόγκωμα στην περιοχή του πρωκτού
Αίσθημα πληρότητας ή πίεσης
Πόνος στις κενώσεις
Τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να υποδηλώνουν και κάποια άλλη πάθηση πέρα από την αιμορροϊδοπάθεια. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο ασθενής οφείλει να επισκέπτεται τον ιατρό του με την εμφάνισή τους, για να προσδιορίζεται η αιτία εμφάνισης και να ορίζεται το κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο.
Αιμορροΐδες – Σύγχρονη αντιμετώπιση
Χάρη στην εξέλιξη της χειρουργικής επιστήμης, οι αιμορροΐδες πλέον μπορούν να αντιμετωπιστούν με τη χρήση ελάχιστα επεμβατικών μεθόδων. Μια από αυτές τις μεθόδους είναι η μέθοδος HAL – Αιμορροϊδική απολίνωση των αιμορροϊδικών αγγείων με υπερήχους και αιμορροϊδοπηξία.
Αιμορροΐδες – Αντιμετώπιση με μέθοδο HAL
Κατά τη μέθοδο HAL, ένας ειδικός υπέρηχος χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό των αιμορροΐδων. Όταν εντοπιστούν, ακολουθεί η απολίνωσή τους με τη χρήση απορροφήσιμων ραμμάτων. Η συγκεκριμένη μέθοδος αποτελεί μια καινοτόμο, ελάχιστα επεμβατική μέθοδο η οποία αντιμετωπίζει τις αιμορροΐδες ανώδυνα και αναίμακτα, χωρίς τομές. Παράλληλα, επιτρέπει την ταχύτερη επιστροφή του ασθενή στις καθημερινές του δραστηριότητες, ενώ απουσιάζουν και οι μετεγχειρητικές επιπλοκές που μπορεί να εμφανίζονταν σε άλλες μεθόδους.
Ο Γενικός Χειρουργός Γεώργιος Θ. Πανούσης, κατέχει μεγάλη εμπειρία στην αντιμετώπιση των αιμορροΐδων μέσω των σύγχρονων, ελάχιστα επεμβατικών μεθόδων. Εάν ταλαιπωρήστε από τα συμπτώματα των αιμορροΐδων και επιθυμείτε να απαλλαγείτε οριστικά από αυτά, επικοινωνήστε μαζί του για να σας κατευθύνει εξατομικευμένα και με ασφάλεια.
Ως καρκίνος παχέος εντέρου ορίζεται ο τύπος καρκίνου που προσβάλλει το παχύ έντερο και το ορθό. Πρόκειται για μία πάθηση η οποία συνδέεται με σοβαρά προβλήματα υγείας, ενώ συχνά είναι απειλητική για την ανθρώπινη ζωή. Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ένας από τους συχνότερους τύπους καρκίνου σε παγκόσμιο επίπεδο και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία και φύλο. Παρά τη μεγάλη συχνότητά του, δεν είναι λίγοι αυτοί που αγνοούν τα συμπτώματά του αλλά και τους παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισής του. Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στα κυριότερα αίτια εμφάνισης του καρκίνου του παχέος εντέρου, τα συχνότερα συμπτώματα που τον συνοδεύουν αλλά και τις σύγχρονες θεραπευτικές επιλογές αντιμετώπισής του.
Ποιοι παράγοντες αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισής του;
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι μια πολυπαραγοντική νόσος, καθώς υπάρχουν αρκετοί παράγοντες οι οποίοι έχουν συσχετιστεί με την εμφάνισή του. Οι κυριότεροι είναι οι ακόλουθοι:
Ο τρόπος ζωής. Μια διατροφή πλούσια σε κόκκινο κρέας, φτωχή σε φρούτα και λαχανικά η οποία συνδυάζεται με σωματική αδράνεια, παχυσαρκία ή/και κάπνισμα, αυξάνει σε μεγάλο βαθμό τις πιθανότητες εμφάνισής του.
Το οικογενειακό ιστορικό. Ο κίνδυνος εμφάνισης της νόσου αυξάνεται εάν αυτή έχει εμφανιστεί σε συγγενείς, ιδίως πρώτου βαθμού.
Το προσωπικό ιστορικό πολυπόδων του εντέρου. Ορισμένοι τύποι πολυπόδων του παχέος εντέρου είναι δυνατόν να γίνουν κακοήθεις με την πάροδο του χρόνου.
Οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου. Άτομα με νόσο του Crohn ή ελκώδη κολίτιδα, έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης του καρκίνου.
Η φυσιολογική διαδικασία της γήρανσης. Τα άτομα τα οποία βρίσκονται σε ηλικία άνω των 50 ετών έχουν περισσότερες πιθανότητες να τον αναπτύξουν.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι η ύπαρξη των παραπάνω παραγόντων κινδύνου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ένα άτομο θα αναπτύξει καρκίνο του παχέος εντέρου. Ταυτόχρονα υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι εμφάνισαν τη νόσο, οι οποίοι δεν ταυτίζονταν με κανέναν από τους προδιαθεσικούς παράγοντες.
Καρκίνος παχέος εντέρου: Ποια είναι τα συμπτώματα;
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου μπορεί να προκαλέσει ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα συμπτώματα:
Αλλαγές στις συνήθειες του εντέρου όπως διάρροια ή/και δυσκοιλιότητα
Αιμορραγία από τον πρωκτό ή αίμα στα κόπρανα
Κοιλιακό άλγος
Αδικαιολόγητη απώλεια βάρους
Αδυναμία και εύκολη κόπωση
Αναιμία
Φυσικά τα συμπτώματα αυτά μπορεί να σχετίζονται και με λιγότερο σοβαρές καταστάσεις από τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Όμως σε κάθε περίπτωση, όταν ένα σύμπτωμα παραμένει για ένα διάστημα μεγαλύτερο των δύο εβδομάδων, τότε θα πρέπει να προγραμματίζεται μια ιατρική επίσκεψη ώστε να προσδιορίζεται το αίτιο εμφάνισής του.
Θεραπεία καρκίνου του παχέος εντέρου
Η έγκαιρη ανίχνευση και εφαρμογή θεραπείας για τον καρκίνο του παχέος εντέρου αυξάνει σημαντικά την πιθανότητες της πλήρους ίασης. Συγκεκριμένα πάνω από το 90% των περιπτώσεων που διαγιγνώσκονται έγκαιρα θεραπεύονται πλήρως.
Η βασική θεραπευτική αντιμετώπιση του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι η χειρουργική. Στη σύγχρονη εποχή, η εξέλιξη της τεχνολογίας σε συνδυασμό με τη μεγάλη συσσώρευση εμπειρίας μας έχει δώσει τη δυνατότητα να μιλάμε πλέον για ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους, οι οποίες προσφέρουν σημαντικά οφέλη στους ασθενείς.
Η πλέον σύγχρονη τεχνική αντιμετώπισης του καρκίνου του παχέος εντέρου ονομάζεται λαπαροσκοπική κολεκτομή. Η μέθοδος παρέχει καλύτερη όραση σε πιο δυσπρόσιτα σημεία και επιτυγχάνεται μέσα από πολύ μικρές τομές. Στα οφέλη της μεθόδου συγκαταλέγονται τα ακόλουθα:
Ελάχιστος μετεγχειρητικός πόνος
Ταχύτερη ανάρρωση και επιστροφή στην καθημερινότητα
Μείωση των μετεγχειρητικών επιπλοκών
Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα που οφείλεται στις μικρές τομές
O Γενικός Χειρουργός Γιώργος Πανούσης, έχει μεγάλη εμπειρία στη διενέργεια λαπαροσκοπικών κολεκτομών και αποτελεί από το 2008 βασικός εκπαιδευτής στα Σεμινάρια Λαπαροσκοπικών Κολεκτομών του Node Institute. Εάν εμφανίζετε συμπτώματα παρόμοια με αυτά του καρκίνου του παχέος εντέρου, επικοινωνήστε άμεσα μαζί του για να σας παρέχει εξατομικευμένη βοήθεια ανάλογη με τις ανάγκες σας.
Στη μελέτη που παραθέτουμε από τη Νορβηγία,από τον Ιανουάριο του 2013 έως τον Ιούνιο του 2014, σε ασθενείς που νοσηλεύθηκαν με επιβεβαιωμένη οξεία μη επιπλεγμένη εκκολπωματίτιδα δεν χορηγήθηκαν αντιβιοτικά και οι ασθενείς αυτοί μελετήθηκαν αναδρομικά για 12 μήνες.
Από τις 244 εισαγωγές οι 177(73%) δεν έλαβαν αντιβίωση.Σε αυτούς υπήρχαν 7 (4%) αποτυχίες συμπεριλαμβάνοντας και 5 ασθενείς που λόγω επιδείνωσης της κλινικής τους εικόνας έλαβαν αντιβιοτικά.Στους ασθενείς αυτούς η μόνη επιπλοκή ήταν η εμφάνιση συριγγίου σε έναν ασθενή.8 ασθενείς έκαναν υποτροπή και 2 υποβλήθηκαν σε εκλεκτική επέμβαση.20 ασθενείς χρειάστηκαν,λόγω προκαθορισμένων κριτηρίων από την αρχή αντιβίωση.Η υποτροπή σε αυτούς ήταν 10%.Οι 47 ασθενείς που αποτέλεσαν την ομάδα που έλαβε από την αρχή αντιβιοτικά δεν είχαν επιπλοκές.Η υποτροπή σε αυτούς ήταν 11% και 2% υποβλήθηκαν σε προγραμματισμένη επέμβαση.
Η μελέτη αυτή δείχνει ότι η αντιμετώπιση της οξείας μη επιπλεγμένης εκκολπωματίτιδας χωρίς αντιβιοτικά είναι ασφαλής.Οι περισσότερες επιπλοκές συνέβησαν σε ασθενείς που από την αρχή χρειάσθηκαν αντιβιοτικά.
Τα τελευταία 30 χρόνια έχει συντελεστεί μία τεράστια επανάσταση στη αντιμετώπιση του καρκίνου του ορθού,με σημαντική μείωση των ποσοστών τοπικής υποτροπής.Στην επίτευξη αυτού του αποτελέσματος σημαντικό ρόλο έπαιξε η καθιέρωση της ολικής εκτομής του μεσορθού καθώς και των ελεύθερων περιμετρικών ορίων εκτομής,στις απαραίτητες πρακτικές της χειρουργικής τεχνικής.
Στα πλαίσια αυτά είναι πολύ σημαντικές οι πληροφορίες που μας δίνει ο ακτινολόγος με τη μαγνητική τομογραφία πυέλου με πρωτόκολλο ορθού,σε ότι αφορά την διήθηση ή όχι των περιμετρικών ορίων,την κατάσταση του μεσορθού,των λεμφαδένων του κλπ. κάτι που βοηθά τον σχεδιασμό για την εφαρμογή νεοεπικουρικής χημειο ακτινοθεραπείας ή όχι.
Στο πρόσφατο τεύχος του περιοδικού Annals of surgery, ο Battersby et al παρουσίασαν την μελέτη MERCURY II .Στη μελέτη αυτή παρουσιάζονται τα αποτελέσματα για 326 ασθενείς από 14 διαφορετικά κέντρα της Δανίας,Γερμανίας,Σερβίας και Αγγλίας.Σε 279 ασθενείς έφθασαν στα τελικά συμπεράσματα της μελέτης. Οι ασθενείς αυτοί ήταν μέσης ηλικίας 65 έτη,35%ήταν γυναίκες.Οι συγγραφείς καθόρισαν σαν θετικό περιμετρικο όριο εκτομής απόσταση μικρότερη από 1mm του όγκου από την μεσορθική περιτονία.Έτσι σταδιοποίησαν τους όγκους σαν ασφαλείς ή μη ασφαλείς,ανάλογα με τη σχέση τους με το διαμεσοσφιγκτηριακό πλάνο,τον ηβοορθικό και την μεσορθική περιτονία,πάντα με τη βοήθεια της μαγνητικής τομογραφίας.Με βάση λοιπόν τα δεδομένα αυτά πρότειναν άμεση επέμβαση σε όσους ασθενείς είχαν ασφαλή πλάνα από τη μαγνητική.Έτσι 124 ασθενείς(44%)είχαν θετικά στοιχεία από τη μαγνητική και προχώρησαν απευθείας στη επέμβαση.Αντίθετα ,103 ασθενείς είχαν μη ασφαλές μεσοσφιγκτηριακό πλάνο και 81% απ΄αυτούς έλαβαν νεοεπικουρική χημειοακτινοθεραπεία.Οι συγγραφείς πέτυχαν pCRM θετικό μόνο σε 9% των ασθενών συμπεριλαμβανομένου και 1,6% των ασθενών με ασφαλές πλάνο από τη μαγνητική τομογραφία.Επίσης θετικά κυκλοτερή όρια εκτομής είναι πιο πιθανά ,σε πρόσθιους όγκους όπως και όταν υπάρχει διήθηση αγγείων του μεσορθού.
Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι με καλή επιλογή των ασθενών θα μπορούσαν να αποφευχθούν οι επιπλοκές της νεοεπικουρικής θεραπείας ή της κοιλιοπερινεικής εκτομής σε ασθενείς με καλούς προγνωστικούς παράγοντες από τη μαγνητική τομογραφία με πρωτόκολλο ορθού,καθώς οι ασθενείς αυτοί θα μπορούσαν να οδηγηθούν άμεσα στο χειρουργείο για μια μεσοσφιγκτηριακή εκτομή του ορθού.
https://gpanousis.gr/wp-content/uploads/2019/07/IMG_9580-2.jpg8001200adminhttps://gpanousis.gr/wp-content/uploads/2019/07/logo1-2.pngadmin2019-07-14 22:44:462019-07-14 22:44:47Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ MRI ΣΤΟΝ ΟΡΘΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ
Η νεοεπικουρική χημειοακτινοθεραπεία,όπου ενδείκνυται,έχει μειώσει σημαντικά τα ποσοστά της τοπικής υποτροπής στα επίπεδα του 5%.Δυστυχώς όμως η συστηματική νόσος είναι αυτή που αποτελεί τη βασική αιτία θανάτου στους ασθενείς με καρκίνο του ορθού και φθάνει έως το 25%.
Για το λόγο αυτό,έχουν προταθεί η εισαγωγική χημειοθεραπεία σε τρεις κύκλους και στη συνέχεια χημειοακτινοθεραπεία και ΤΜΕ ή χημειοθεραπεία μόνο και ΄wait and see΄εαν πραγματικά υπάρχρει πλήρης ανταπόκριση.
Με τις νέες αυτές στρατηγικές φαίνεται ότι επιτυγχάνεται σε καλύτερα ποσοστά πλήρης ανταπόκριση του όγκου και πετυχαίνοντας πλήρη ανταπόκριση,βελτιώνεται το διάστημα ελεύθερης νόσου(DFS) καθώς και η συνολική επιβίωση(OS),ενώ ως γνωστό αποτελεί και ένα καλό προγνωστικό δείκτη ελέγχου της συστηματικής νόσου.
Η μεγαλύτερη δουλειά σήμερα είναι στη βελτίωση των απεικονιστικών μεθόδων ώστε να γίνεται όσο πιο ασφαλώς η εκτίμηση της πλήρους ανταπόκρισης του όγκου(pCR),για να μπορέσουν να εφαρμοστούν μέθοδοι ελάχιστης παρέμβασης(τοπική εκτομή) ή μη παρέμβασης(wait and see) που σαφώς εξασφαλίζουν καλύτερη ποιότητα ζωής σε σχέση με τη ΤΜΕ.
https://gpanousis.gr/wp-content/uploads/2019/07/IMG_9610.jpg8001200adminhttps://gpanousis.gr/wp-content/uploads/2019/07/logo1-2.pngadmin2019-07-14 22:43:472019-07-14 22:43:49ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΟΡΘΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟY
Η διαορθική ενδοσκοπική μικροχειρουργική(ΤΕΜ),είναι μέθοδος τοπικής εκτομής όγκων του ορθού που έχει όλες τις ενδείξεις των τοπικών εκτομών των νεοπλασμάτων του ορθού και εφαρμόζεται σε βλάβες άνω των 5cm από την οδοντωτή γραμμή.Αναφερόμαστε κυρίως σε καλοήθεις πολύποδες,ανεξάρτητα μεγέθους και σε όγκους αυστηρά Τ1 και Τ2 με περιορισμούς.Όπως είναι φυσικό έχει μεγάλη σημασία η προεγχειρητική σταδιοποίηση.Ακόμα όμως και έτσι θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ΤΕΜ, όπως και κάθε τοπική εκτομή, είναι ουσιαστικά μια καλή εξαίρεση του όγκου για βιοψία και η οριστική απόφαση για τη σωστή θεραπεία θα ληφθεί μετά τα αποτελέσματα της ιστολογικής εξέτασης.
Βιβλιογραφικά αναφέρονται και άλλες εφαρμογές της ΤΕΜ όπως διόρθωση υπερσφιγκτηρικών ή ορθοκολπικών συριγγίων με προωθητικούς κρημνούς αλλά δεν αποτελούν τεχνικές της καθημέρας πράξης.
ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΣΤΑΔΙΟΠΟΙΗΣΗ
Σκοπός της εφαρμογής της μεθόδου είναι φυσικά η ίαση,για το λόγο αυτό η προεγχειρητική σταδιοποίηση είναι κεφαλαιώδους σημασίας.
α)δακτυλική εξέταση:διαπιστώνεται αν ο όγκος είναι κινητός ή όχι,αν καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της περιμέτρου του ορθού και πιθανώς αν υπάρχουν εξωαυλικά block λεμφαδένων.
β)κολοσκόπηση:για τον έλεγχο του υπολοίπου εντέρου(σύγχρονο νεόπλασμα)
γ)ακτινολογικός έλεγχος με ERUS,MRI και CT.Το διαορθικό υπερηχογράφημα είναι πιο ακριβές στην εκτίμηση του βάθους του όγκου στο τοίχωμα(για την διήθηση της εγγύς μυικής στοιβάδας η εuαισθησία φθάνει το90%),ενώ η ΜRI είναι πιο σημαντική στην εκτίμηση της διήθησης του περιορθικού λίπους και των παρακειμένων οργάνων, ενώ η CT είναι ουσιαστική στην ανίχνευση μεταστάσεων.Kαι οι τρεις διαγνωστικές εξετάσεις έχουν χαμηλή ευαισθησία στην ανίχνευση διηθημένων λεμφαδένων.Γενικά πιστεύεται ότι,λεμφαδένες μεγαλύτεροι από 1cm,είναι πολύ πιθανό να είναι διηθημένοι,χωρίς όμως αυτό να αποκλείεται και για μικρότερου μεγέθους λεμφαδένες.
δ)ορθοσιγμοειδοσκόπηση με το άκαμπτο ενδοσκόπιο για τον ακριβή εντοπισμό της βλάβης και μετέπειτα σωστή τοποθέτηση του ασθενούς για την επέμβαση.
To βάθος της διήθησης του όγκου είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας στη πρόγνωση.Έτσι για Τ1 η πιθανότητα Ν+ είναι μέχρι 12%,για Τ2 μέχρι28% ενώ για Τ3 και Τ4 φθάνει και το 65%.Επίσης κακοί προγνωστικοί παράγοντες είναι η φτωχή διαφοροποίηση του όγκου,η λεμφαγγειακή και αγγειακή διήθηση.
ΣΥΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΕΜ
Το ορθοσκόπιο έχει διάμετρο 40mm,που ουσιαστικά φθάνει το αποδεκτό όριο από τη μια της διάτασης του σφιγκτήρα και από την άλλη του απαραίτητου χώρου για τη χρήσιμοποίηση των εργαλείων.Υπάρχουν δύο διαφορετικά μεγέθη:ένα των10 και ένα των 20cm.Στη συσκευή αυτή προσαρμόζεται σωλήνας συνεχούς παροχής αερίου CO2,ώστε να διατίνεται το ορθό για το σωστό οπτικό έλεγχο με μια πίεση γύρω στα 10-15cmH2O και με μια ροή στα 6lt/min.Επίσης προσαρμόζεται φωτεινή πηγή ψυχρού φωτισμού και σταθεροποιείται στο χειρουργικό τραπέζι με κατάλληλους βραχίονες.Από ειδική υποδοχή εισάγεται κάμερα 5 mm,45o,που συνδέεται με οθόνες, ενώ άλλες συσκευές διαθέτουν και ειδικά μεγενθυντικά κυάλια που επιτρέπουν τη μεγέθυνση μέχρι και 6 φορές,ενώ έχουν τη δυνατότητα προς τα κάτω όρασης 50 μοίρες ενώ προς το πλάι 75 μοίρες.
Τα εργαλεία της ΤΕΜ είναι σχεδιασμένα ώστε να χρησιμοποιούνται στο στενό χώρο του ορθοσκοπίου.Είναι εργαλεία αρθρωτά με γωνίωση,ώστε να παρέχουν μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ του οπτικού πεδίου και του πεδίου εργασίας.Η χρησιμοποίηση της αναρρόφησης βοηθάει στον καθαρισμό του οπτικού πεδίου από τον καπνό ή το αίμα σε περίπτωση αιμορραγίας.Για την επίσχεση αιμορραγίας πέρα από την κλασική διαθερμία,μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ψαλίδι υπερήχων,το οποίο βέβαια προτείνεται για την παρασκευή και εκτομή του όγκου,γιατί είναι πιο ασφαλές και ελλατώνει τον χειρουργικό χρόνο έως και 26%.
ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ
Η τοποθέτηση του ασθενούς γίνεται με βάση το σημείο που βρίσκεται ο όγκος.Έτσι για όγκους που βρίσκονται στο πρόσθιο τοίχωμα του ορθού οι ασθενείς τοποθετούνται σε πρινή θέση,με απαγωγή των γλουτών ,ενώ για ασθενείς με όγκους οπισθίου τοιχώματος,τοποθετούνται σε θέση λιθοτομής.Για όγκους του πλαγίου τοιχώματος τοποθετούνται σε πλάγια θέση decubitus.
Πριν την εισαγωγή του ορθοσκοπίου,διενεργείται διαστολή του δακτυλίου τεσσάρων δακτύλων .Εισάγεται το ορθοσκόπιο και αφού εντοπίζεται ο όγκος καθηλώνεται στο χειρουργικό τραπέζι και προσαρμόζονται οι παροχές.Τα όρια εκτομής επισημαίνονται με τη χρήση διαθερμίας περιμετρικά του όγκου,περίπου στο 1cm τουλάχιστον ενώ το βάθος της εκτομής πρέπει να επεκτείνεται μέχρι το περιορθικό λίπος.(για αδενώματα είναι αρκετό το όριο του 0,5cm και το βάθος της εκτομής μέχρι την μυική στιβάδα).Για όγκους που βρίσκονται στο πρόσθιο τοίχωμα του ορθού και σχετικά ψηλά(8-10cm και υψηλότερα)υπάρχει σοβαρός κίνδυνος εισόδου εντος του περιτοναίου,για το λόγο αυτό θα πρέπει να ελέγχεται η κοιλιά για την ύπαρξη πνευμοπεριτοναίου.Συνήθως οι καταστάσεις αυτές διορθώνονται κατά την διάρκεια του χειρουργείου με συρραφή και δεν απαιτείται διακοιλιακή προσπέλαση.
Σε μικρούς όγκους και κυρίως αδενώματα που δεν απαιτούν στο βάθος εκτομή,δεν χρειάζεται συρραφή του τραύματος.Σε μεγαλύτερα όμως ελλείματα οι περισσότεροι συμφωνούν ότι χρειάζεται συρραφή,διότι οι ασθενείς αυτοί παρουσιάζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα αίσθημα τεινεσμού,αιμορραγία και αποβολή βλέννης.Με την απόκτηση εμπειρίας η συρραφή δεν αυξάνει σημαντικά το χειρουργικό χρόνο.Πρέπει να γίνεται εγκαρσίως και ξεκινώντας από τη δεξιά γωνία του τραύματος όπως βλέπει ο χειρουργός,χρησιμοποιώντας μονοκλωνο ράμμα.
EΠΙΠΛΟΚΕΣ
Οι επιπλοκές της ΤΕΜ είναι λιγότερες σε σχέση με άλλες μεθόδους τοπικής εκτομής(ελλάσονες 16% και μείζονες γύρω στο 9%).Έτσι έχουμε:επίσχεση ούρων(5%),κοιλιακός ή περιορθικός πόνος(1%),αιμορραγία(1%),περιορθικό απόστημα(<1%),διάσπαση της ραφής ή στένωση(1%).Όπως αναφέρθηκε και πριν,η είσοδος στη περιτοναική κοιλότητα μπορεί να διορθωθεί με την ΤΕΜ και η εγχείρηση να συνεχιστεί με βάση το σχεδιασμό της.Άν υπάρχει αμφιβολλία για την ακεραιότητα της συρραφής,στο τέλος γίνεται λαπαροσκόπηση και ελέγχεται το ορθό,ενώ αν χρειασθεί τοποθετούνται λαπαροσκοπικές ραφές.Τέλος σε ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών (πάνω από το 50%)λόγω της μεγάλης διαμέτρου του ορθοσκοπίου,συμβαίνει ρήξη του έσω σφιγκτήρα,με αποτέλεσμα να υπάρχει ακράτεια αερίων,η οποία βέβαια διορθώνεται περίπου στο εξάμηνο.
TOΠIKHEKTOMHKAIΥΠΟΤΡΟΠΗ
Η τοπική υποτροπή σε καρκίνο του ορθού είναι ένα σημαντικό πρόβλημα,τόσο σε τοπική εκτομή όσο και σε ριζικές επεμβάσεις.Σημαντικό ρόλο στην υποτροπή παίζει ,το βάθος της διήθησης,τα θετικά ή όχι όρια εκτομής,ο βαθμός κακοήθειας καθώς και η παρουσία ή όχι διηθημένων λεμφαδένων.
Για όγκους Τ1,η πιθανότητα διήθησης των λεμφαδένων ανέρχεται σε 12%,για Τ2 ανέρχεται στο 22%,ενώ για Τ3 καιΤ4 φθάνει μέχρι και το 58%.
Είναι γενικά παραδεκτό ότι για Τ1 όγκους με καλά χαρακτηριστικά(υψηλή διαφοροποίηση,χωρίς λεμφαγγειακή διήθηση,με επαρκή όρια εκτομής) η τοπική εκτομή είναι αρκετή,ενώ για Τ2 όγκους με τα ίδια χαρακτηριστικά η τοπική εκτομή θα πρέπει να συνοδεύεται με χημειοθεραπεία.Σε αντίθετη περίπτωση(χαμηλή διαφοροποίηση,λεμφαγγειακή διήθηση)για Τ1 είναι απαραίτητη η χημειοθεραπεία ενώ για Τ2 ριζικότερη εκτομή(κοιλιοπερινεϊκή εκτομή ή χαμηλή προσθία εκτομή).
Παρότι οι συγκρίσεις είναι δύσκολες και οι μελέτες λίγες,όλες συνηγορούν στο γεγονός,ότι η ΤΕΜ έχει ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα με τη κλασική διαπρωκτική τοπική εκτομή.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η σωστή επιλογή των ασθενών είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για την εφαρμογή της κατάλληλης μεθόδου αντιμετώπισης(κοιλιοπερινεϊκή εκτομή,χαμηλή προσθία ή τοπική εκτομή).Έτσι η γενική κατάσταση του ασθενούς και οι παράγοντες κινδύνου λαμβάνονται υπόψιν,κάτι που μπορεί να επιτρέψει, ακόμα και για όγκους Τ2 και Τ3 με υψηλά ποσοστά υποτροπής,την τοπική εκτομή.
Η τοπική εκτομή των όγκων του ορθού(ΤΕΜ ή διαπρωκτική εκτομή)θα πρέπει να εφαρμόζονται για όγκους <4cm σε διάμετρο και οι οποίοι καταλαμβάνουν < από το 40% της περιμέτρου του ορθού.
Η ΤΕΜ έχει εφαρμογή σε όγκους που βρίσκονται σε απόσταση μεγαλύτερη από 5cm από την οδοντωτή γραμμή.
Όταν υπάρχουν ενδείξεις για διηθημένους λεμφαδένες,είναι απαραίτητη η εκτέλεση ριζικής επέμβασης(κοιλιοπερινεϊκή εκτομή ή χαμηλή προσθία εκτομή).
Τέλος για Τ2 όγκους καλύτερα αποτελέσματα έχουν οι ριζικές επεμβάσεις.Όταν όμως οι τοπικές εκτομές συνδιάζονται με συμπληρωματική θεραπεία τα αποτελέσματα είναι συγκρίσιμα.
Μεγάλη συζήτηση έχει γίνει τα τελευταία χρόνια ,για τα πλεονεκτήματα ή όχι της ρομποτικής χειρουργικής έναντι της λαπαροσκοπικής, στην αντιμετώπιση του ορθικού καρκίνου.Το μόνο σίγουρο γεγονός είναι ότι η ρομποτική επέμβαση,τουλάχιστον για τα ρομποτικά μηχανήματα που υπάρχουν σήμερα,είναι ακριβότερη από τη λαπαροσκοπική.
Η από καιρό αναμενόμενη μελέτη ROLARR,παρουσιάστηκε τη προηγούμενη εβδομάδα στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Εταιρείας χειρουργικής του παχέος εντέρου και μια εβδομάδα αργότερα στην Εταιρεία Ενδοσκοπικής χειρουργικής στο Βουκουρέστι.
Η μελέτη αφορά 40 χειρουργούς από 29 νοσοκομεία σε 10 διαφορετικές χώρες,για 471 καλά τυχαιοποιημένους ασθενείς,από τους οποίους 234 αντιμετωπίσθηκαν λαπαροσκοπικά και 237 ρομποτικά.Όλα τα παρασκευάσματα εξετάσθηκαν από τον ίδιο παθολογοανατόμο σχετικά με τη ποιότητα της ΤΜΕ.
Από τη μελέτη αυτή βρέθηκε,ότι δεν υπήρχε καμιά στατιστικά σημαντική διαφορά σε ότι αφορά τον αριθμό των λεμφαδένων,τα κυκλοτερή όρια εκτομής και τη νοσηρότητα στις 30 ημέρες ανάμεσα στις δύο ομάδες.Επίσης η μελέτη απέτυχε να αναδείξει κάποιο σχετικό πλεονέκτημα σε ότι αφορά τα ποσοστά μετατροπής της επέμβασης στις δύο υποομάδες.
Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω,και δεδομένου του γεγονότος ότι η ρομποτική επέμβαση είναι ακριβότερη,δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος για την προτίμηση της ρομποτικής χειρουργικής στον ορθικό καρκίνο.
https://gpanousis.gr/wp-content/uploads/2014/05/LAR-II.png377471adminhttps://gpanousis.gr/wp-content/uploads/2019/07/logo1-2.pngadmin2019-07-02 18:55:312019-07-14 22:33:04ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΣΤΟΝ ΟΡΘΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ
ΣΚΟΠΟΣ:παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα της μελέτης από τη Γαλλία,που σκοπός της είναι να αποδείξει την ασφάλεια ή μη της τοπικής εκτομής χαμηλών όγκων του ορθού που κλινικά παρουσιάζουν πλήρη υποστροφή μετά τη χορήγηση νεοεπικουρικής χημειοακτινοθεραπείας.
ΑΣΘΕΝΕΙΣ:σε 202 ασθενείς που έλαβαν νεοεπικουρική θεραπεία 33(16%),παρουσίασαν κλινικά πλήρη υποστροφή.Από αυτούς 20 αντιμετωπίσθηκαν με τοπική εκτομή(λόγω ειδικών συνθηκών ή επιθυμίας των ασξθενών) ενώ 13 με την κλασική ΤΜΕ.Επί πλέον 40 ασθενείς από τους 202,που υποβλήθηκαν σε ΤΜΕ ήταν ypT0-Tis-T1 και ελέχθηκαν τα παρασκευάσματα για Ν+ και για καρκινικές εναποθέσεις.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ:από τους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε τοπική εκτομή και κλινικά είχαν πλήρη υποστροφή,ypT0-Tis-T1 ήταν 15/20 ήτοι 75%,ενώ από αυτούς που υποβλήθηκαν σε ΤΜΕ με κλινικά επίσης πλήρη υποστροφή,ypT0-Tis-T1 ήταν 7/13 ήτοι 54%.Επίσης από αυτούς που μετά την ΤΜΕ (ασθενείς που κλινικά δεν είχαν πλήρη υποστροφή)εμφάνισαν ypT0-Tis-T1,4(10%) είχαν θετικούς λεμφαδένες ή καρκινικές εναποθέσεις.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:σε χαμηλούς όγκους του ορθού με κλινικά πλήρη υποστροφή κατόπιν χημειοακτινοθεραπείας,η τοπική εκτομή παρουσιάζει το κίνδυνο 25%των ασθενών να είναι ypT2-T3.Επιπλέον σε ασθενείς μετά τη ΤΜΕ,που είναι ypT0-Tis-T1,έχουν πιθανότητα 10% να είναι Ν+ ή να φέρουν καρκινικές εναποθιέσεις.Συμπερασματικά,ασθενείς που υποβάλλονται σε τοπική εκτομή μετά χημειακτινοθεραπεία εκτίθενται σε σε πιθανώς μη επαρκή ογκολογική αντιμετρώπιση.
Debore and Al,Beanjon Hospital,ParisVII University-Clichy
https://gpanousis.gr/wp-content/uploads/2013/01/colon_surgery_cartoon1.jpg270450adminhttps://gpanousis.gr/wp-content/uploads/2019/07/logo1-2.pngadmin2019-07-02 18:20:212019-07-14 22:33:13ΑΣΦΑΛΗΣ Ή ΟΧΙ Η ΤΟΠΙΚΗ ΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΧΑΜΗΛΟΥΣ ΟΓΚΟΥΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΛΙΝΙΚΑ ΠΛΗΡΗ ΥΠΟΣΤΡΟΦΗ;