Πώς καταλαβαίνω αν έχω κήλη στην κοιλιακή χώρα;

Οι κήλες αποτελούν πάθηση που δυστυχώς θα βιώσουν αρκετοί άνθρωποι, ιδίως άνδρες, κάποια στιγμή στη ζωή τους. Η κήλη εμφανίζεται όταν μέρος ενός ιστού ή ενός ενδοκοιλιακού οργάνου, όπως το έντερο, προβάλλει μέσα από ένα αδύναμο σημείο, ή ελάττωμα, στο μυ και στον ιστό που το περιβάλλει. Ουσιαστικά, αυτό που υποτίθεται ότι είναι μέσα στο σώμα τώρα προβάλλει προς τα έξω. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι ότι ο ασθενής μπορεί να αισθανθεί και να δει μια διόγκωση κάτω από το δέρμα. Αν νιώθετε πόνο στην κοιλιά ή τη βουβωνική χώρα και φοβάστε ότι μπορεί να έχετε κήλη, δεν είστε μόνοι. Αν επίσης αναρωτιέστε πώς καταλαβαίνω αν έχω κήλη — και τι μπορώ να κάνω γι’ αυτό, είστε στο κατάλληλο μέρος.

Η κήλη είναι μια πάθηση που εμφανίζεται όταν ένα εσωτερικό όργανο ή ιστός προβάλλει μέσα από ένα αδύναμο σημείο ή ελάττωμα στον περιβάλλοντα μυ ή συνδετικό ιστό, προκαλώντας συχνά ένα αισθητό εξόγκωμα. Υπάρχουν αρκετοί διαφορετικοί τύποι κηλών, αλλά ο πιο συνηθισμένος τύπος είναι η βουβωνοκήλη. Μια βουβωνοκήλη αναπτύσσεται όταν ένα τμήμα του εντέρου ή του λιπώδους ιστού προεξέχει μέσα από ένα αδύναμο σημείο στο κάτω κοιλιακό τοίχωμα, συγκεκριμένα στο βουβωνικό κανάλι. Αυτός ο τύπος κήλης είναι πιο διαδεδομένος στους άνδρες λόγω ανατομικών διαφορών, καθώς ο βουβωνικός πόρος είναι μεγαλύτερος και πιο αδύναμος στον ανδρικό πληθυσμό. Βέβαια, δεν αποκλείεται να εμφανιστούν και άλλοι τύποι κηλών, όπως η ομφαλοκήλη, που εμφανίζεται στην περιοχή του ομφαλού, η διαφραγματοκήλη όπου μέρος του στομάχου κινείται προς τα πάνω στο θώρακα μέσω ενός μικρού ανοίγματος στο διάφραγμα, ή η μετεγχειρητική κήλη, η οποία αναπτύσσεται στο σημείο μιας προηγούμενης χειρουργικής τομής. Κάθε κήλη εκδηλώνεται με τα δικά της, διακριτά συμπτώματα, ωστόσο συχνά τα συμπτώματα αυτά συμπίπτουν ή έχουν ένα κοινό υπόβαθρο. Εάν κάποιο από τα παρακάτω συμπτώματα σας φαίνεται γνωστό, ίσως είναι καλή ιδέα να αναζητήσετε ιατρική συμβουλή.

Πώς καταλαβαίνω αν έχω κήλη;

Τα 3 συμπτώματα που πρέπει να σας προβληματίσουν

Αν αναρωτιέστε πώς καταλαβαίνω αν έχω κήλη, τρία είναι τα βασικά συμπτώματα που θα πρέπει να σας ανησυχήσουν. Το πρώτο σύμπτωμα που πρέπει να σας θορυβήσει είναι η εμφάνιση ενός εξογκώματος στην κοιλιακή ή τη βουβωνική χώρα. Ουσιαστικά, το πρώτο σημάδι μιας κήλης είναι η ίδια η κήλη — δηλαδή, το εξόγκωμα που δημιουργείται από τον προεξέχοντα ιστό ή το όργανο. Μάλιστα, ενδέχεται το εξόγκωμα αυτό να μην το παρατηρήσετε καν, μέχρι να κάνετε κάτι που αυξάνει την πίεση στην κοιλιακή χώρα, όπως ο βήχας, η άρση κάποιου αντικειμένου ή το τέντωμα. Το εξόγκωμα αυτό γίνεται ορατό ή αντιληπτό όταν βρίσκεστε σε συγκεκριμένες θέσεις ή κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, συνεπώς μπορεί να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. 

Το δεύτερο σύμπτωμα μιας κήλης είναι ο πόνος ή η ενόχληση. Τα εξογκώματα των κηλών συνήθως συνδέονται με ήπια ενόχληση, η οποία μπορεί να επιδεινωθεί με το βήχα, την ένταση ή τη σωματική καταπόνηση. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει πάντα, καθώς ενδέχεται μερικές φορές το μόνο σύμπτωμα που προκαλεί η κήλη να είναι το εξόγκωμα και τίποτα παραπάνω.  

Τα συμπτώματα ωστόσο που πρέπει να σας θορυβήσουν είναι η ναυτία ή και η δυσκοιλιότητα, καθώς αυτά υποδηλώνουν συνήθως κάποια επιπλοκή. Η επιπλοκή αυτή είναι η περίσφιξη της κήλης, η οποία προκύπτει εάν μέρος του οργάνου ή του ιστού που προεξέχει μέσα από το αδύναμο σημείο του κοιλιακού τοιχώματος να παγιδευτεί στο εσωτερικό του και να διακοπεί η αιμάτωσή του. Σε αυτή την περίπτωση δεν αποκλείεται να εμφανιστεί προσωρινή απόφραξη του οργάνου (κατά βάση του εντέρου), η οποία αν δεν αποκατασταθεί, μπορεί να εξελιχθεί σε μόνιμη απόφραξη / περίσφιξη του σπλάχνου. Σε αυτό το σημείο, μπορεί να εμφανίσετε πιο σοβαρά συμπτώματα, όπως εντεινόμενο πόνο συνοδευόμενο από ναυτία και εμετό ή την αδυναμία ολοκλήρωσης των κινήσεων του εντέρου ή παραγωγής αερίων. Μια περισφιγμένη κήλη συνιστά σοβαρή επιπλοκή η οποία αντιμετωπίζεται με επείγουσα χειρουργική επέμβαση.

Αν αναρωτιέστε πώς καταλαβαίνω αν έχω κήλη, τα παραπάνω συμπτώματα είναι αυτά που θα πρέπει να σας ωθήσουν να αναζητήσετε ιατρική συμβουλή. Εάν υποψιάζεστε ότι έχετε κήλη, είναι καλύτερο να επισκεφθείτε έναν γιατρό για διάγνωση και να συζητήσετε τους κινδύνους και τα οφέλη της χειρουργικής επέμβασης. Γενικά, πρόκειται για πάθηση η οποία δεν υποχωρεί από μόνη της ή με συντηρητική θεραπεία. Για την οριστική θεραπεία της πάθησης η μόνη επιλογή είναι η χειρουργική επέμβαση. Μερικοί άνθρωποι επιλέγουν να καθυστερήσουν το χειρουργείο κήλης εάν τα συμπτώματά τους δεν είναι πολύ σοβαρά, αλλά συνήθως συνιστάται χειρουργική επέμβαση για την αποφυγή πιθανών επιπλοκών ή περαιτέρω ενόχλησης. Μάλιστα, με τις σύγχρονες, ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές, η αποκατάσταση μιας κήλης έχει καταστεί πλέον χειρουργείο ρουτίνας. Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση κήλης συνεπάγεται εξαιρετικές διευκολύνσεις και πλεονεκτήματα για τον ασθενή, καθώς η ελάχιστα επεμβατική φύση της βοηθά τον ασθενή να επανέλθει σχεδόν άμεσα στην καθημερινότητά του, με κάποιους μικρούς περιορισμούς τις πρώτες μετεγχειρητικές ημέρες. Ο Γενικός Χειρουργός στην Αθήνα, Δρ. Γεώργιος Πανούσης, εφαρμόζει τη λαπαροσκοπική χειρουργική για την αποκατάσταση κάθε τύπου κήλης.

Επιγαστρική Κήλη: Συμπτώματα και Αποκατάσταση

Αν και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων γίνεται προσπάθεια συντηρητικής αντιμετώπισης διαφόρων παθήσεων, ορισμένες από αυτές είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χρειαστούν χειρουργική αποκατάσταση. Σε αυτές τις παθήσεις συγκαταλέγονται και οι κήλες του κοιλιακού τοιχώματος, όπως η βουβωνοκήλη και η ομφαλοκήλη. Ωστόσο, υπάρχει και μια πιο σπάνια μορφή κήλης του κοιλιακού τοιχώματος, η επιγαστρική κήλη ή κήλη λευκής γραμμής. Αυτή εκδηλώνεται στο άνω κεντρικό μέρος της κοιλιάς, μεταξύ του ομφαλού και του στέρνου. Αυτή η μορφή κήλης προκύπτει όταν ένα μικρό ελάττωμα ή αδυναμία στο κοιλιακό τοίχωμα επιτρέπει σε λιπώδη ιστό ή σε μέρος του εντέρου να προεξέχει μέσα από αυτό, σχηματίζοντας μια διόγκωση κάτω από το δέρμα. Παρόλο που συχνά δεν προκαλεί συμπτώματα, η επιγαστρική κήλη μπορεί να προκαλέσει δυσφορία, πόνο και άλλες επιπλοκές αν δεν αντιμετωπιστεί. Μάλιστα, αν εμφανιστούν συμπτώματα, είναι πολύ πιθανό η πάθηση να έχει ήδη επιδεινωθεί ή να έχει ξεκινήσει να προκαλεί επιπλοκές.   

Αιτίες εμφάνισης επιγαστρικής κήλης

Η ακριβής αιτία εμφάνισης μιας επιγαστρικής κήλης δεν είναι πάντα ξεκάθαρη, αλλά ορισμένοι παράγοντες κινδύνου και κάποιες καταστάσεις μπορεί να συμβάλλουν στην εμφάνισή της. Αρχικά, μερικοί άνθρωποι ενδέχεται να παρουσιάζουν μια συγγενή αδυναμία του κοιλιακού τοιχώματος, γεγονός που τους καθιστά πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη κήλης αργότερα στη ζωή τους. Επίσης, το οικογενειακό ιστορικό ανάπτυξης κηλών αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης κάποιας κήλης. Η αυξημένη παράλληλα ενδοκοιλιακή πίεση λόγω διαφόρων παραγόντων μπορεί να αποδυναμώσει το κοιλιακό τοίχωμα και να οδηγήσει σε σχηματισμό κήλης. Στους παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν την ενδοκοιλιακή πίεση συγκαταλέγονται η άρση βαρέων αντικειμένων ή η έντονη σωματική δραστηριότητα, ο επίμονος βήχας λόγω παθήσεων όπως η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) ή το άσθμα, η χρόνια δυσκοιλιότητα, η παχυσαρκία και η εγκυμοσύνη.

Επιγαστρική κήλη & Συμπτώματα

Μια επιγαστρική κήλη μπορεί να παραμείνει ασυμπτωματική για αρκετό χρονικό διάστημα και να ανευρεθεί τυχαία κατά τη διάρκεια κάποιας απεικονιστικής εξέτασης που διενεργείται για άλλο λόγο. Ωστόσο, εάν η επιγαστρική κήλη εμφανίσει συμπτώματα, αυτά διαφέρουν ανάλογα με το μέγεθος της κήλης και τον τύπο του ιστού που προεξέχει μέσω της αδυναμίας ή του ελαττώματος στο κοιλιακό τοίχωμα. Γενικά, τα συμπτώματα της πάθησης περιλαμβάνουν: 

  • Μια ορατή διόγκωση ή εξόγκωμα στην άνω κοιλιακή χώρα. Το εξόγκωμα μπορεί να είναι πιο εμφανές όταν ο ασθενής στέκεται, καταπονείται ή βήχει, και μπορεί να εξαφανίζεται όταν ξαπλώνει.
  • Ήπια έως μέτρια δυσφορία ή πόνο στο σημείο της κήλης, ειδικά κατά τη διάρκεια σωματικής δραστηριότητας, κάμψης ή άρσης βαριών αντικειμένων. 
  • Γαστρεντερικά συμπτώματα, όπως ναυτία, έμετος ή φούσκωμα εάν προεξέχει μέσω της κήλης κάποιο τμήμα του εντέρου. Ωστόσο, αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι ένδειξη επιπλοκής, όπως απόφραξη του εντέρου λόγω περίσφιξης της κήλης.
  • Τοπική ευαισθησία, ιδιαίτερα αν η κήλη προκαλεί φλεγμονή ή ερεθισμό των γύρω ιστών.
  • Επιπλοκές όπως η περίσφιξη του περιεχομένου της κήλης. Γενικά, το περιεχόμενο της κήλης μπορεί να επανέλθει πίσω στη θέση του αν ασκηθεί ήπια πίεση, δηλαδή η κήλη ορίζεται ως ανατάξιμη. Σε ορισμένες ωστόσο περιπτώσεις η κήλη μπορεί να καταστεί μη ανατάξιμη εάν το περιεχόμενό της παγιδευτεί στο άνοιγμα του κοιλιακού τοιχώματος και δεν μπορεί να αναταχθεί στην κοιλιακή χώρα. Εάν συμβεί αυτό η κήλη ορίζεται ως περισφιγμένη και χρήζει άμεσης ιατρικής φροντίδας, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε νέκρωση ιστού, απόφραξη εντέρου και άλλες σοβαρές επιπλοκές.

Επιλογές θεραπείας για μια επιγαστρική κήλη

Η θεραπεία για μια επιγαστρική κήλη εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως το μέγεθος της κήλης, η έκταση των συμπτωμάτων και η παρουσία επιπλοκών. Γενικά, πρόκειται για πάθηση που αποκαθίσταται χειρουργικά. Ωστόσο, ορισμένες μικρές, ασυμπτωματικές κήλες μπορεί να μην απαιτούν άμεση παρέμβαση. Συμπτωματικές όμως ή μεγαλύτερες κήλες συνήθως χρειάζονται άμεση χειρουργική αποκατάσταση. Γενικά, αν η κήλη είναι ανατάξιμη και δεν προκαλεί συμπτώματα, χρειάζεται μεν χειρουργική επιδιόρθωση, αλλά αυτή δεν επείγει. Αν ωστόσο υπάρξουν επιπλοκές όπως η περίσφιξη, η χειρουργική επέμβαση δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να καθυστερήσει.

Η επέμβαση αποκατάστασης της επιγαστρικής κήλης μπορεί να γίνει με δύο τρόπους, είτε με ανοιχτό χειρουργείο είτε λαπαροσκοπικά. Στη δεύτερη περίπτωση, η επιδιόρθωση της κήλης πραγματοποιείται με ελάχιστα επεμβατικό τρόπο, αποφεύγοντας τη διενέργεια μεγάλων τομών και την ταλαιπωρία του ασθενούς. Η λαπαροσκοπική χειρουργική επιτρέπει την αποκατάσταση της πάθησης μέσω μερικών μικρών τομών στην κοιλιακή χώρα και με τη χρήση λαπαροσκοπίου, το οποίο εισάγεται μέσω μίας από τις τομές. Το λαπαροσκόπιο παρέχει στο χειρουργό την απαραίτητη ορατότητα στο εσωτερικό της κοιλιακής χώρας και στο σημείο της κήλης, υποκαθιστώντας έτσι την ανάγκη διενέργειας μιας μεγάλης τομής. Ακολουθεί ανάταξη της κήλης, όπου το ενδοκοιλιακό περιεχόμενο που προεξέχει επανατοποθετείται στην αρχική θέση του. Έπειτα, τοποθετείται ειδικό συνθετικό πλέγμα πάνω από το χάσμα της κήλης. Το πλέγμα αυτό συμβάλλει στην ενίσχυση της εξασθενημένης περιοχής του κοιλιακού τοιχώματος και τη μείωση του κινδύνου υποτροπής. Η λαπαροσκοπική χειρουργική συνήθως έχει ως αποτέλεσμα λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο, ταχύτερη ανάρρωση και μικρότερες ουλές σε σύγκριση με την ανοικτή χειρουργική. Ο Γενικός Χειρουργός στην Αθήνα Δρ. Γεώργιος Πανούσης επιλέγει την κατάλληλη επέμβαση για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά για την αντιμετώπιση κάθε μορφής κήλης του κοιλιακού τοιχώματος, διασφαλίζοντας έτσι την υγεία και την ευημερία.

 

Χολοκυστίτιδα και επιλογές θεραπείας ανάλογα την περίπτωση

Η χολοκυστίτιδα είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη φλεγμονής στα τοιχώματα της χοληδόχου κύστης. Η χοληδόχος κύστη συνιστά ένα μικρό όργανο, που παρά το μικρό του μέγεθος διαδραματίζει μια πολύ βασική λειτουργία. Η κυρίαρχη και ζωτική αυτή λειτουργία είναι η παραγωγή και αποθήκευση της χολής, η οποία συνδράμει με τη σειρά της στη διάσπαση και πέψη των λιπών. Κατά τη διάρκεια της πέψης, ειδικά μετά την κατανάλωση λιπαρών τροφών, η χοληδόχος κύστη συσπάται και απελευθερώνει χολή στο λεπτό έντερο μέσω του κοινού χοληδόχου πόρου. Η χολή γαλακτωματοποιεί τα λίπη, διευκολύνοντας την πέψη και την απορρόφησή τους. Συνεπώς, η απρόσκοπτη λειτουργία της χοληδόχου κύστης και των χοληφόρων πόρων είναι κρίσιμη για τη διασφάλιση της υγείας του πεπτικού συστήματος. Όταν ωστόσο εκδηλώνονται παθολογικές καταστάσεις, όπως ο σχηματισμός λίθων εντός της χοληδόχου κύστης (χολολιθίαση) ή χολοκυστίτιδα, η υγεία του πεπτικού συστήματος διακυβεύεται. Μάλιστα, η φλεγμονή αυτή της χοληδόχου κύστης μπορεί να λάβει είτε οξεία, είτε χρόνια μορφή.

 

Πού οφείλεται η χολοκυστίτιδα;

Η χολοκυστίτιδα οφείλεται κατά βάση στη διαταραχή της ροής της χολής λόγω απόφραξης των χοληδόχων πόρων, γεγονός που οδηγεί σε ανάπτυξη φλεγμονής. Αυτή η απόφραξη μπορεί να οφείλεται σε διάφορες αιτίες, όπως ο σχηματισμός λίθων στη χολή (χολολιθίαση), η χολική λάσπη, η ύπαρξη τυχόν όγκων ή οι λοιμώξεις. Η απόφραξη προκαλεί τη συσσώρευση χολής στη χοληδόχο κύστη, αυξάνοντας την πίεση εντός του οργάνου και οδηγώντας σε διάταση και φλεγμονή του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης. 

 

Η λιθίαση χοληδόχου κύστης είναι η πιο κοινή αιτία χολοκυστίτιδας, αποτελώντας περίπου το 90% των περιπτώσεων. Πρόκειται για στερεά σωματίδια που αποτελούνται από χοληστερόλη, χολερυθρίνη και χολικά άλατα και σχηματίζονται εντός της χοληδόχου κύστης. Όταν ένας χολόλιθος παγιδεύεται στον κυστικό πόρο, εμποδίζει τη ροή της χολής, οδηγώντας στη συσσώρευσή της στη χοληδόχο κύστη. Αυτή η στάση της χολής προάγει την ανάπτυξη βακτηρίων και τη φλεγμονή. Επίσης, η χολοκυστίτιδα μπορεί να προκληθεί ή να επιδεινωθεί από βακτηριακές λοιμώξεις, ιδίως σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς. Λιγότερο συχνά, η χολοκυστίτιδα μπορεί να προκληθεί από όγκους, όπως το χολαγγειοκαρκίνωμα ή ο καρκίνος του παγκρέατος, που αποφράσσουν τον κυστικό ή τον κοινό χοληδόχο πόρο, οδηγώντας στη συσσώρευση και τη στάση της χολής με αποτέλεσμα τη φλεγμονή της χοληδόχου κύστης.

 

Συμπτώματα κι επιπλοκές χολοκυστίτιδας

Η κλινική εικόνα της χολοκυστίτιδας μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τη σοβαρότητα και την οξεία η χρόνια φύση της πάθησης. Στην οξεία χολοκυστίτιδα, εκδηλώνονται συμπτώματα όπως:

  • Έντονος πόνος στο δεξιό άνω τεταρτημόριο της κοιλιάς, ο οποίος είναι συχνά ξαφνικός και μπορεί να ακτινοβολεί στον δεξιό ώμο ή την πλάτη.
  • Πυρετός και αύξηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων, που υποδηλώνουν φλεγμονώδη αντίδραση.
  • Ναυτία, έμετος και απώλεια όρεξης
  • Ίκτερος λόγω της απόφραξης του κοινού χοληδόχου πόρου σε ορισμένες περιπτώσεις.

 

Η χρόνια χολοκυστίτιδα από την άλλη πλευρά εκδηλώνεται με συναφή συμπτώματα, όπως:

  • Υποτροπιάζοντα επεισόδια ήπιου πόνου στο δεξιό άνω τεταρτημόριο της κοιλιάς, συνήθως μετά από γεύματα.
  • Φούσκωμα και δυσπεψία λόγω της χρόνιας φλεγμονής 
  • Δυσανεξία στα λιπαρά τρόφιμα, η κατανάλωση των οποίων επιδεινώνει τα συμπτώματα.

 

Εάν αφεθεί χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, η χολοκυστίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές ή και απειλητικές για τη ζωή του ασθενούς επιπλοκές. Πιο συγκεκριμένα, η παρατεταμένη φλεγμονή μπορεί να οδηγήσει σε νέκρωση του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης, προκαλώντας γάγγραινα. Επίσης, υπάρχει ο κίνδυνος διάτρησης της χοληδόχου κύστης, γεγονός που οδηγεί σε διαρροή χολής στην περιτοναϊκή κοιλότητα, προκαλώντας περιτονίτιδα. Σε σπάνιες τέλος περιπτώσεις, μπορεί να σχηματιστεί απόστημα ή και συρίγγιο μεταξύ της χοληδόχου κύστης και του εντέρου. 

 

Επιλογές θεραπείας για τη χολοκυστίτιδα

Η κατάλληλη θεραπεία για την πάθηση εξαρτάται από τη σοβαρότητά της, την υποκείμενη αιτία και τη γενική υγεία του ασθενούς. Σε πρώτη φάση, προκειμένου να υποχωρήσει η φλεγμονή, η χορήγηση ενδοφλεβίως υγρών και ηλεκτρολυτών, ειδικά εάν πρόκειται για οξεία χολοκυστίτιδα. Επίσης, στον ασθενή χορηγούνται αντιβιοτικά για την αντιμετώπιση ή την πρόληψη βακτηριακών λοιμώξεων. Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση από τον πόνο και τη φλεγμονή. Οι ασθενείς μάλιστα καλούνται να διακόψουν την κατανάλωση τροφής ενώ παρέχεται ενδοφλέβια σίτιση εάν χρειάζεται, προκειμένου να ανακάμψει η χοληδόχος κύστη. Ωστόσο, η οριστική θεραπεία για τη χολοκυστίτιδα είναι η χειρουργική αφαίρεση της χοληδόχου κύστης, γνωστή ως χολοκυστεκτομή. Η επέμβαση αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί με δύο τρόπους, με ανοιχτό χειρουργείο ή λαπαροσκοπικά. Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι η προτιμώμενη μέθοδος και περιλαμβάνει την αφαίρεση της χοληδόχου κύστης με τη χρήση λαπαροσκοπίου και ειδικών χειρουργικών εργαλείων, μέσω μικρών τομών. Πρόκειται για ελάχιστα επεμβατική τεχνική που συνεπάγεται συντομότερο χρόνο ανάρρωσης και λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή να μην ενδείκνυται λόγω διαφόρων παραγόντων, και να χρειάζεται ανοιχτό χειρουργείο. Ο Γενικός Χειρουργός στην Αθήνα, Δρ. Γεώργιος Πανούσης, αντιμετωπίζει τη χολοκυστίτιδα με την ενδεδειγμένη ανά περίπτωση χειρουργική τεχνική.

Εξωτερικές αιμορροΐδες: Παράγοντες κινδύνου, συμπτώματα & θεραπεία

Η λίστα των πιο ενοχλητικών, δυσάρεστων παθήσεων είναι δύσκολο να μην περιλαμβάνει τις αιμορροΐδες. Αν και οι αιμορροΐδες συνιστούν φυσιολογικό και αναπόσπαστο τμήμα της πρωκτικής περιοχής καθώς πρόκειται για ένα σύνολο από αρτηρίες και φλέβες στο τελευταίο τμήμα του ορθού και του πρωκτού, πρόβλημα δημιουργείται όταν οι αναπτύξεις αυτές αποκτούν παθολογική διάσταση. Η παθολογική διάσταση αυτή συνίσταται στη διόγκωση του συνόλου αυτού αρτηριών και φλεβών λόγω διαφόρων παραγόντων. Σε αυτή την περίπτωση, πρήζονται και αυξάνονται σε μέγεθος από το αίμα που συσσωρεύεται στο εσωτερικό τους. Τότε, γίνεται λόγος για αιμορροΐδοπάθεια, η οποία αποτελεί κοινή αιτία δυσφορίας και πόνου, επηρεάζοντας την ποιότητα ζωής πολλών ατόμων. Μάλιστα, υπάρχουν τόσο εσωτερικές όσο και εξωτερικές αιμορροΐδες, το οποίο συνεπάγεται ότι ανάλογα με το σημείο εντόπισης διαφέρουν και τα συμπτώματα. 

 

Τι είναι οι εξωτερικές αιμορροΐδες;

Οι εξωτερικές αιμορροΐδες είναι φυσιολογικά δίκτυα αγγείων και φλεβών που αποτελούν φυσιολογικό μέρος της ανατομίας του πρωκτού. Πιο συγκεκριμένα, εντοπίζονται υποδορίως γύρω από το εξωτερικό στόμιο του πρωκτού. Κύριος ρόλος τους είναι η αποτροπή της διαρροής υγρών. Επί της ουσίας πρόκειται για διεσταλμένα αιμοφόρα αγγεία που έχουν διογκωθεί τόσο ώστε να προεξέχουν. Αυτά σχηματίζονται όταν ασκείται μεγάλη πίεση στις φλέβες του ορθού και του πρωκτού, συνήθως κατά τη διάρκεια της αφόδευσης. Έτσι, προκαλείται οίδημα του ιστού γύρω από τον πρωκτό. Με την πάροδο του χρόνου, οι εξωτερικές αιμορροΐδες μπορεί να γίνονται όλο και πιο ενοχλητικές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εκδήλωση δυσάρεστων συμπτωμάτων. Μάλιστα, εξαιτίας του ότι αναπτύσσονται εξωτερικά του πρωκτού – αντίθετα από τις εσωτερικές – καθίσταται και πιο εύκολος ο εντοπισμός τους.

 

Παράγοντες κινδύνου

Τόσο οι εσωτερικές όσο και οι εξωτερικές αιμορροΐδες ενδέχεται να διογκωθούν και να γίνουν παθολογικές εξαιτίας των κάτωθι παραγόντων κινδύνου:

  • Χρόνια δυσκοιλιότητα και διάρροια, αφού η πιο κοινή αιτία εμφάνισης αιμορροϊδοπάθειας είναι η επαναλαμβανόμενη καταπόνηση κατά τη διάρκεια των κενώσεων. Αυτή η καταπόνηση προκαλεί συσσώρευση του αίματος στις φλέβες του πρωκτού.

 

  • Εγκυμοσύνη, αφού οι έγκυες γυναίκες διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο λόγω της πίεσης της διευρυμένης μήτρας στις πυελικές φλέβες.
  • Παχυσαρκία, καθώς η έντονη περίσσεια βάρους αυξάνει την πίεση στην κοιλιακή χώρα και επιβαρύνει τις φλέβες του πρωκτού.
  • Παρατεταμένη καθιστική θέση, ιδιαίτερα σε σκληρές επιφάνειες
  • Τακτική άρση βαρέων αντικειμένων, η οποία αυξάνει την πίεση στο έντερο και τις φλέβες της περιοχής του πρωκτού.
  • Έλλειψη φυτικών ινών στη διατροφή, η οποία μπορεί να επιδεινώσει τη δυσκοιλιότητα και να αυξήσει την πίεση στις αιμορροϊδικές φλέβες.
  • Προχωρημένη ηλικία, καθώς με την πάροδο των ετών, οι ιστοί στήριξης γύρω από τον πρωκτό εξασθενούν, προδιαθέτοντας σε αιμορροΐδες.

 

Συμπτώματα εξωτερικών αιμορροΐδων

Τα συμπτώματα που προκαλούν οι εξωτερικές αιμορροΐδες περιλαμβάνουν:

  • Πόνο και δυσφορία, ειδικά κατά τη διάρκεια των κενώσεων, λόγω της ευαισθησίας του δέρματος στην περιοχή.
  • Κνησμό και αίσθηση βάρους γύρω από τον πρωκτό 
  • Εμφανή διόγκωση ή ανάπτυξη ενός εξογκώματος κοντά στον πρωκτό, ενώ η διόγκωση μπορεί να είναι ευαίσθητη στην αφή.
  • Αιμορραγία σε περίπτωση που η εξωτερική αιμορροΐδα ερεθιστεί ή υποστεί τραυματισμό. Βέβαια, η αιμορραγία είναι λιγότερο συχνή στις εξωτερικές αιμορροΐδες σε σύγκριση με τις εσωτερικές.

 

Θρόμβωση εξωτερικών αιμορροΐδων

Το κυριότερο πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας ασθενής με παθολογικές εξωτερικές αιμορροΐδες είναι να αναπτυχθεί θρόμβωση. Μια θρομβωμένη αιμορροΐδα εμφανίζεται ως ένα επώδυνο εξόγκωμα το οποίο σχηματίζεται από το σχηματισμό ενός θρόμβου αίματος στο εσωτερικό του αιμοφόρου αγγείου. Πέρα από την πρόκληση έντονου πόνου, η κατάσταση αυτή γίνεται αντιληπτή καθώς η περιοχή της διόγκωσης αποκτά μωβ χρώμα και αυξάνεται σε μέγεθος.

 

Επιλογές θεραπείας για τις εξωτερικές αιμορροΐδες

Η κατάλληλη θεραπεία για τις εξωτερικές αιμορροΐδες εξαρτάται από τη σοβαρότητά τους. Σε πρώτη φάση, γίνεται προσπάθεια συντηρητικής διαχείρισης, με αύξηση της πρόσληψης φυτικών ινών στα πλαίσια της διατροφής αλλά και της κατανάλωσης νερού για την πρόληψη της δυσκοιλιότητας. Επίσης, μπορούν να εφαρμοστούν τοπικά φαρμακευτικά σκευάσματα σε μορφή κρέμας για την ανακούφιση από το οίδημα, τον πόνο και τον κνησμό. Η αποφυγή τέλος του παρατεταμένου καθίσματος και της πολύωρης παραμονής στη λεκάνη της τουαλέτας λειτουργεί άκρως ευεργετικά. Ωστόσο, εάν τα συμπτώματα επιμένουν με αντίστοιχη ή αυξημένη ένταση ή παρουσιαστεί θρόμβωση, η επεμβατική αντιμετώπιση κρίνεται αναγκαία. Σε πρώτη φάση, μπορεί να πραγματοποιηθεί σκληροθεραπεία, η οποία περιλαμβάνει έγχυση σκληρυντικού παράγοντα ο οποίος με τη σειρά του προκαλεί ίνωση και συρρίκνωση της αιμορροΐδας. Άλλη επιλογή είναι η απολίνωση των αιμορροΐδων, τεχνική η οποία συμβάλλει στη μείωση της αρτηριακής παροχής αίματος, διευκολύνοντας τελικά τη συρρίκνωσή τους. 

 

Η κατεξοχήν χειρουργική τεχνική για την αντιμετώπιση της πάθησης είναι η αιμορροϊδεκτομή, η οποία περιλαμβάνει αφαίρεση των θρομβωμένων αιμορροϊδικών όζων ή μεγαλύτερων εξωτερικών αιμορροΐδων. Η πιο σύγχρονη βέβαια θεραπευτική επιλογή είναι η ελάχιστα επεμβατική αντιμετώπιση των αιμορροΐδων με Laser. Η εφαρμογή θερμικής ενέργειας μέσω του laser συρρικνώνει το διογκωμένο αιμορροϊδικό δίκτυο φλεβών και αγγείων και το επαναφέρει στη φυσιολογική του θέση. οι εξωτερικές αιμορροΐδες μάλιστα αντιμετωπίζονται με εξαιρετικά ποσοστά επιτυχίας μέσω της θεραπείας με laser, εντελώς ανώδυνα κι αναίμακτα, μόνο με τοπική αναισθησία. Ο Γενικός Χειρουργός στην Αθήνα, Δρ. Γεώργιος Πανούσης, αντιμετωπίζει τις εσωτερικές και τις εξωτερικές αιμορροΐδες με την κατάλληλη ανά περίπτωση τεχνική, αποσκοπώντας στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής κάθε ασθενούς.

Χειρουργείο αποκατάστασης κήλης: Σύγχρονες τεχνικές

Μια κήλη αποτελεί άκρως διαδεδομένη πάθηση που αντιμετωπίζεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων χειρουργικά. Μπορεί να εμφανιστεί σε διάφορα μέρη του σώματος, συμπεριλαμβανομένης της κοιλιακής ή της βουβωνικής χώρας και του διαφράγματος. Αν και οι κήλες δεν είναι συνήθως απειλητικές για τη ζωή, μπορούν να προκαλέσουν δυσφορία, πόνο και επιπλοκές εάν αφεθούν χωρίς θεραπεία. Η χειρουργική επέμβαση είναι συχνά απαραίτητη για την αποκατάσταση της κήλης και την πρόληψη περαιτέρω επιπλοκών. Οι παραδοσιακές τεχνικές όσον αφορά στο χειρουργείο αποκατάστασης μιας κήλης, όπως η ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες. Ωστόσο, οι εξελίξεις στη χειρουργική τεχνολογία και τις τεχνικές έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη πιο σύγχρονων και αποτελεσματικών προσεγγίσεων για την αποκατάσταση μιας κήλης. Αυτές οι τεχνικές στοχεύουν στην επίτευξη του ίδιου αποτελέσματος με ελάχιστα επεμβατικό τρόπο, μειωμένο μετεγχειρητικό πόνο και ταχύτερο χρόνο αποκατάστασης. 

 

Τύποι κήλης

Μια κήλη μπορεί να εμφανιστεί σε διάφορα μέρη του σώματος. Οι πιο κοινές μορφές κήλης είναι:

  • Βουβωνοκήλη: Ο πιο κοινός τύπος κήλης, που αντιπροσωπεύει περίπου το 70% όλων των περιπτώσεων. Η κήλη αυτή εμφανίζεται όταν το περιεχόμενο της κοιλίας, συνηθέστερα το κοιλιακό λίπος και τμήμα του λεπτού ή παχέος εντέρου, προεξέχει μέσα από ένα αδύναμο σημείο του κοιλιακού τοιχώματος στη βουβωνική χώρα. Οι βουβωνοκήλες μπορούν να εμφανιστούν είτε λόγω συγγενούς αδυναμίας στο κοιλιακό τοίχωμα ή λόγω παραγόντων όπως η γήρανση ή η συνεχής καταπόνηση λόγω χρόνιας διάρροιας, δυσκοιλιότητας ή παρατεταμένης άρσης βαρέων αντικειμένων.
  • Ομφαλοκήλη: Οι ομφαλοκήλες εμφανίζονται όταν μέρος του ενδοκοιλιακού περιεχομένου προεξέχει μέσα από ένα αδύναμο σημείο στο κοιλιακό τοίχωμα κοντά στον ομφαλό. Είναι πιο συχνές σε βρέφη, αλλά μπορεί επίσης να εμφανιστούν σε ενήλικες, ιδιαίτερα σε γυναίκες με ιστορικό πολλαπλών κυήσεων ή σε υπέρβαρα άτομα.
  • Μηροκήλη: Μια μηροκήλη εμφανίζεται στη μηροβουβωνική περιοχή, στην οποία ο κηλικός σάκος και το περιεχόμενο αυτού προεξέχουν μέσω του μηριαίου δακτυλίου. Ο στενός δακτύλιος αυτός εντοπίζεται στην πυελική περιοχή και αναπτύσσεται μεταξύ του βουβωνικού συνδέσμου, του ηβικού οστού και των μηριαίων αγγείων. Η μηροκήλη είναι πιο συχνή στις γυναίκες και συχνά εμφανίζεται ως εξόγκωμα στο άνω μέρος του μηρού.
  • Μετεγχειρητική κήλη: Η κήλη αυτή αναπτύσσεται στο σημείο όπου βρίσκεται η τομή που υφίσταται λόγω μιας προηγούμενης επέμβασης στην κοιλιά, όπου οι μύες έχουν εξασθενήσει ή διαχωριστεί, γεγονός που επιτρέπει στον ενδοκοιλιακό ιστό να προεξέχει μέσα από την ουλή της τομής. Παράγοντες όπως η κακή επούλωση της τομής, η μόλυνση ή η αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη μετεγχειρητικής κήλης.
  • Διαφραγματοκήλη: Σε αντίθεση με τους άλλους τύπους κήλης, οι διαφραγματοκήλες εμφανίζονται στην άνω κοιλιακή χώρα, όπου το στομάχι προεξέχει μέσω του διαφράγματος στη θωρακική κοιλότητα. Αυτός ο τύπος κήλης μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης όπως καούρα, πόνο στο στήθος και δυσκολία στην κατάποση.

Κάθε τύπος κήλης απαιτεί προσεκτική αξιολόγηση και εφαρμογή ενός εξατομικευμένου θεραπευτικού σχεδίου με βάση παράγοντες όπως το μέγεθος και η θέση της κήλης, η συνολική υγεία του ασθενούς και η παρουσία τυχόν επιπλοκών. Συχνά συνιστάται η χειρουργική αποκατάσταση για την πρόληψη επιπλοκών όπως η περίσφιξη του προεξέχοντος ενδοκοιλιακού οργάνου επί αδυναμίας ανάταξης της κήλης. Η κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε νέκρωση και γάγγραινα των οργάνων, συνεπώς το χειρουργείο αποκατάστασης της κήλης είναι απαραίτητο. Με τις προόδους στις χειρουργικές τεχνικές και την εξέλιξη της τεχνολογίας, η αποκατάσταση των κηλών προσαρμόζεται όλο και περισσότερο στις μεμονωμένες ανάγκες κάθε περιστατικού, με στόχο την επίτευξη βέλτιστων αποτελεσμάτων και την ελαχιστοποίηση του κινδύνου μελλοντικής υποτροπής.

 

Λαπαροσκοπικό χειρουργείο αποκατάσταση κήλης

Το λαπαροσκοπικό χειρουργείο αποκατάστασης κήλης έχει φέρει επανάσταση στον τομέα της επιδιόρθωσης της συγκεκριμένης πάθησης. Πρόκειται για ελάχιστα επεμβατική τεχνική η οποία περιλαμβάνει την πραγματοποίηση πολύ μικρών τομών στην κοιλιακή χώρα μέσω των οποίων εισάγονται εξειδικευμένα χειρουργικά εργαλεία και το λαπαροσκόπιο, ένα μακρόστενο όργανο με κάμερα και πηγή φωτός στο άκρο του. Το λαπαροσκόπιο μεταφέρει την εικόνα του εσωτερικού της κοιλιακής χώρας σε μια οθόνη υψηλής ευκρίνειας, από την οποία ο χειρουργός μπορεί να παρακολουθεί κάθε κίνηση και χειρισμό του. Ο χειρουργός έπειτα πραγματοποιεί ανάταξη του περιεχομένου της κήλης εκ των έσω, ενώ τοποθετεί συχνά ειδικό συνθετικό πλέγμα για τη σύγκλειση του χάσματος, το οποίο ενισχύει την εξασθενημένη περιοχή και αποτρέπει τυχόν μελλοντικές υποτροπές. 

Ένα από τα κύρια πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής επέμβασης αποκατάστασης μιας κήλης είναι η ελάχιστα επεμβατική φύση της, η οποία έχει ως αποτέλεσμα μικρότερες τομές, λιγότερο τραύμα ιστού, μειωμένο μετεγχειρητικό πόνο και ένα άριστο αισθητικό αποτέλεσμα. Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση συνήθως αναρρώνουν ταχύτερα και μπορούν να επιστρέψουν στις κανονικές τους δραστηριότητες νωρίτερα. Επιπλέον, η λαπαροσκοπική τεχνική προσφέρει άκρως λεπτομερή απεικόνιση του χειρουργικού πεδίου, επιτρέποντας την επιτυχή ανάταξη του ενδοκοιλιακού περιεχομένου πίσω στη θέση του και την ακριβή τοποθέτηση του πλέγματος. Ο Γενικός Χειρουργός στην Αθήνα Δρ. Γεώργιος Πανούσης πραγματοποιεί κάθε χειρουργείο αποκατάστασης κήλης με την ενδεδειγμένη ανά περίπτωση τεχνική, προκειμένου να επιτευχθούν τα βέλτιστα δυνατά αποτελέσματα.

Παθήσεις γαστρεντερικού

Οι παθήσεις γαστρεντερικού είναι μια ομάδα διαταραχών οι οποίες επηρεάζουν το πεπτικό σύστημα εκατομμυρίων ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο. Στο δίκτυο των παθήσεων γαστρεντερικού κατατάσσονται από ήπιες παθήσεις όπως είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση έως σοβαρότερες όπως είναι η νόσος του Crohn. Ο διαχωρισμός των παθήσεων με παρόμοια συμπτωματολογία, η κατανόηση των υποκείμενων αιτιών και η εφαρμογή του κατάλληλου πλάνου θεραπείας, είναι ζωτικής σημασίας για την ανακούφιση από τα συμπτώματα και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενή.

 

Ποιες είναι οι κυριότερες παθήσεις γαστρεντερικού;

Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές παθήσεις οι οποίες υπάγονται στην ευρύτερη κατηγορία των παθήσεων γαστρεντερικού. Από αυτές, οι κυριότερες είναι οι εξής:

 

Ποια συμπτώματα σχετίζονται με τις παθήσεις γαστρεντερικού;

Ανάλογα με την πάθηση που έχει παρουσιαστεί τα συμπτώματα μπορεί να ποικίλλουν. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, τα συμπτώματα των παθήσεων γαστρεντερικού είναι τα ακόλουθα:

  • Κοιλιακό άλγος ήπιας ή μεγάλης έντασης
  • Ευαισθησία στην κοιλία όταν ασκείται πίεση
  • Αλλαγές στις συνήθειες του εντέρου (αλλαγές στη συχνότητα ή/και την εμφάνιση των κοπράνων)
  • Διάρροια ή/και δυσκοιλιότητα
  • Ναυτία και έμετος
  • Καούρα (κυρίως σύμπτωμα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης)
  • Φούσκωμα/ αίσθημα πληρότητας και αέρια
  • Αίμα στα κόπρανα (μπορεί να είναι κόκκινο ή και μαύρο ανάλογα την πάθηση)
  • Ακούσια απώλεια βάρους
  • Κόπωση και αδυναμία
  • Απώλεια της όρεξης
  • Ίκτερος

 

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι τα παραπάνω συμπτώματα μπορούν να προκληθούν από διάφορες παθήσεις γαστρεντερικού χωρίς να υποδηλώνουν απαραίτητα κάποια συγκεκριμένη. Σε κάθε περίπτωση, όταν εμφανίζονται τα παραπάνω συμπτώματα και δεν υποχωρούν θα πρέπει να συμβουλεύστε τον ιατρό σας.

 

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Η διάγνωση των παθήσεων γαστρεντερικού περιλαμβάνει συνήθως ένα συνδυασμό αξιολόγησης του ιατρικού ιστορικού, φυσικής εξέτασης, εργαστηριακών εξετάσεων και απεικονιστικών μελετών. Αρχικά, ο ιατρός θα λάβει το ιατρικό ιστορικό του ασθενή και θα σημειώσει τα συμπτώματα που παρουσιάζει. Στη συνέχεια και ανάλογα με τα συμπτώματα που παρουσιάζονται, θα προχωρήσει στη φυσική εξέταση των περιοχών του σώματος που πάσχουν. Ανάλογα με τα ευρήματα, ο ιατρός στη συνέχεια μπορεί να ζητήσει εργαστηριακές εξετάσεις όπως εξετάσεις αίματος ή κοπράνων και απεικονιστικές μελέτες όπως αξονική τομογραφία και μαγνητική τομογραφία. Άλλη μία σημαντική εξέταση που μπορεί να λάβει χώρα κατά τη διαδικασία της διάγνωσης είναι η ενδοσκόπηση. Κατά την ενδοσκόπηση παρατηρείται εκ των έσω ο γαστρεντερικός σωλήνας και συγκεκριμένα ο οισοφάγος, το στομάχι και το λεπτό και παχύ έντερο. Όταν ολοκληρωθούν όλες οι απαραίτητες εξετάσεις, ο ιατρός θα προχωρήσει στη διάγνωση της πάθησης και στη συνέχεια θα ορίσει το κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο.

 

Ποια είναι η θεραπεία;

Όπως γίνεται κατανοητό, υπάρχουν διαφορετικές θεραπείες για την αντιμετώπιση μιας πάθησης του γαστρεντερικού. Η επιλογή της ιδανικής θεραπευτικής μεθόδου εξαρτάται από την πάθηση, τη σοβαρότητά της και τις ανάγκες του ασθενή. Οι θεραπευτικές επιλογές μπορεί να περιλαμβάνουν:

  • Αλλαγές στον τρόπο ζωής και στη διατροφή
  • Λήψη φαρμακευτικής αγωγής
  • Ενδοσκοπικές θεραπείες
  • Χειρουργική επέμβαση (όταν αποτυγχάνουν οι συντηρητικές θεραπείες ή σε σοβαρότερες παθήσεις)

 

Σε περίπτωση που εμφανίζετε συμπτώματα τα οποία μπορεί να υποδηλώνουν μια πάθηση γαστρεντερικού μην τα αγνοήσετε. Επικοινωνήστε με τον Γενικό Χειρουργό Γεώργιο Πανούση ο οποίος χάρη στην πολυετή εμπειρία του είναι σε θέση να σας κατευθύνει εξατομικευμένα προστατεύοντας την υγεία σας.

Θρομβωμένες αιμορροΐδες

Οι θρομβωμένες αιμορροΐδες αποτελούν μια από τις πιο σοβαρές επιπλοκές της αιμορροϊδοπάθειας.  Πιο συγκεκριμένα, χαρακτηρίζονται ως αιμορροΐδες που μέσα στον αιμορροϊδικό ιστό εκδηλώνουν θρόμβους αίματος. Οι θρόμβοι αυτοί δύνανται να σχηματιστούν τόσο σε εσωτερικές, όσο και σε εξωτερικές αιμορροΐδες και υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των ασθενών.

Τι είναι η αιμορροϊδοπάθεια;

Η αιμορροϊδοπάθεια είναι η συχνότερη ασθένεια του πρωκτού και εμφανίζεται σε πολλούς ανθρώπους παγκοσμίως. Η συχνότητα εμφάνισής της οφείλεται στην καθιστική ζωή και στις λανθασμένες διατροφικές επιλογές.  Φυσιολογικά στον πρωκτό υπάρχει ο αιμορροϊδικός ιστός που αποτελείται από αρτηρίες και φλέβες, των οποίων η λειτουργία είναι η συγκράτηση των κοπράνων. Όταν ο ιστός αυτός ερεθίζεται δημιουργούνται μικρά οζίδια μέσα ή έξω από τον πρωκτό, οι αιμορροΐδες. Βασικά συμπτώματα των αιμορροΐδων είναι η απώλεια αίματος από το ορθό και η εκδήλωση πόνου στην περιοχή του πρωκτού.

Η συγκέντρωση πηχτού αίματος στις αιμορροΐδες οδηγεί στη δημιουργία θρόμβου στο εσωτερικό τους, κάτι που τις καθιστά θρομβωμένες. Οι θρόμβοι αυτοί που δημιουργούνται δε μεταφέρονται σε άλλα σημεία του σώματος. Σε θρομβωμένες αιμορροΐδες μπορεί να εξελιχθούν τόσο εξωτερικές, όσο και εσωτερικές αιμορροΐδες, όμως συχνότερα εξελίσσονται οι εξωτερικές.

Θρομβωμένες αιμορροΐδες: Αίτια και προδιαθεσικοί παράγοντες πρόκλησης

Τα αίτια πρόκλησης θρομβωμένων αιμορροΐδων είναι κοινά με αυτά στα οποία οφείλεται η πάθηση της αιμορροϊδικής νόσου. Από τη στιγμή εμφάνισης των αιμορροΐδων υπάρχει πιθανότητα να εξελιχθούν σε θρομβωμένες αιμορροΐδες. Οι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση θρομβωμένων αιμορροΐδων είναι οι κάτωθι:

  • Δυσκοιλιότητα ή διάρροια
  • Εγκυμοσύνη
  • Τοκετός
  • Καθιστική ζωή
  • Άρση βαρέων αντικειμένων
  • Παχυσαρκία
  • Κληρονομικοί παράγοντες

 

Θρομβωμένες αιμορροΐδες & Συμπτώματα

Οι θρομβωμένες αιμορροΐδες παρουσιάζουν στον ασθενή οξύ πόνο, ο οποίος είναι συνεχόμενος και δεν εμφανίζεται μόνο κατά την κένωση. Πολλές φορές ο ασθενής πονά τόσο πολύ που δεν μπορεί ούτε να καθίσει. Ο ασθενής παρουσιάζει συμπτώματα που χαρακτηρίζουν την αιμορροϊδοπάθεια σε γενικά πλαίσια όπως:

  • Αιμορραγία από το ορθό
  • Πόνος στην περιοχή του πρωκτού
  • Περιπρωκτικός κνησμός
  • Τοπικός ερεθισμός
  • Αίσθημα ατελούς κένωσης
  • Εκροή βλέννας

Εκτός των προαναφερθέντων συμπτωμάτων, στην περίπτωση όπου οι αιμορροΐδες έχουν εξελιχθεί σε θρομβωμένες μπορεί να εμφανιστούν και τα παρακάτω συμπτώματα:

  • Ισχαιμία
  • Νέκρωση του περιπρωκτικού δερματικού ιστού
  • Πόνος κατά τη βάδιση ή το κάθισμα

 

Πώς αντιμετωπίζονται οι θρομβωμένες αιμορροΐδες;

Οι θρομβωμένες αιμορροΐδες ήπιας μορφής υποχωρούν από μόνες τους μετά το πέρας ενός χρονικού διαστήματος.  Όμως, η επανεμφάνισή τους είναι σίγουρη και η οριστική ανακούφιση από τα ενοχλητικά συμπτώματα πραγματοποιείται με τη διενέργεια χειρουργικής επέμβασης. Η χειρουργική επέμβαση των θρομβωμένων αιμορροΐδων θα πρέπει να είναι άμεση, ειδικά σε περιπτώσεις όπου τα συμπτώματα είναι έντονα.

Σε περιπτώσεις όπου οι θρομβωμένες αιμορροΐδες δεν εμφανίζουν έντονα συμπτώματα αντιμετωπίζονται με συντηρητικά μέσα.  Τα συντηρητικά μέτρα περιλαμβάνουν τη χορήγηση ειδικών αλοιφών και παυσιπόνων, καθώς και καθαρισμό της περιοχής με χλιαρό νερό. Επίσης, σε παχύσαρκους ασθενείς, αλλά και σε εγκύους προτείνεται και η αλλαγή των διατροφικών συνηθειών.

Αντίθετα, τα πιο σοβαρά περιστατικά αντιμετωπίζονται χειρουργικά με τη θρομβεκτομή. Η θρομβεκτομή είναι μια επέμβαση, η οποία στοχεύει στην αποστράγγιση του θρόμβου. Πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία και η ανακούφιση των συμπτωμάτων είναι άμεση. Επιπροσθέτως, σε περιπτώσεις όπου η θρομβεκτομή δεν αρκεί, τότε εφαρμόζεται η χειρουργική μέθοδος της αιμορροϊδοπλαστικής με laser. Η συγκεκριμένη τεχνική είναι ανώδυνη και δεν καταστρέφει την ανατομία της περιοχής, ελαχιστοποιώντας τις πιθανότητες εμφάνισης μετεγχειρητικών επιπλοκών.

Εάν τα συμπτώματα που σας προκαλούν οι αιμορροΐδες υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής σας, επικοινωνήστε άμεσα με τον Γενικό Χειρουργό Γεώργιο Θ. Πανούση. Ο ιατρός εφαρμόζει τις πιο σύγχρονες χειρουργικές μεθόδους για την ανακούφιση των ασθενών από τα ενοχλητικά συμπτώματα τον αιμορροΐδων.

Αποτελεί την πιο συχνή ασθένεια στην πρωκτική περιοχή που προκαλείται έπειτα από έντονη καθιστική ζωή και λανθασμένες διατροφικές επιλογές (διατροφή με χαμηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες).

Μια θρομβωμένη αιμορροΐδα προκαλείται συνήθως λόγω των εξής παραγόντων:

  • Εγκυμοσύνη
  • Δυσκοιλιότητα ή διάρροια
  • Τοκετός
  • Καθιστική ζωή
  • Άρση βαρέων αντικειμένων
  • Κληρονομικότητα
  • Παχυσαρκία

Στις περισσότερες περιπτώσεις, παρουσιάζεται έντονος πόνος που μπορεί να επηρεάσει την καθημερινότητα του ασθενούς. Άλλα συμπτώματα είναι τα εξής:

  • Αιμορραγία
  • Εκροή βλέννας
  • Κνησμός γύρω από τον πρωκτό
  • Ισχαιμία
  • Πόνος κατά τη βάδιση
  • Νέκρωση του περιπρωκτικού δερματικού ιστού
  • Τοπικός ερεθισμός

 

Είναι πολύ πιθανό, οι θρομβωμένες αιμορροΐδες ήπιας μορφής να υποχωρήσουν από μόνες τους ή στην περίπτωση που εμφανίσουν ήπια συμπτώματα να χορηγηθούν ειδικές αλοιφές, παυσίπονα και συστήνεται αλλαγή διατροφικών συνηθειών. Σε σοβαρές περιπτώσεις συνιστάται η χειρουργική επέμβαση, θρομβεκτομή, όπου επιτυγχάνεται η αποστράγγιση του θρόμβου.

 

Αιμορροΐδες: Σύγχρονος τρόπος αντιμετώπισης

Οι αιμορροΐδες είναι μια συχνή πάθηση η οποία επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Παρόλο που μπορεί να είναι δυσάρεστες και επώδυνες για τον άνθρωπο, οι αιμορροΐδες δεν είναι επικίνδυνες. Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε αναλυτικά στις αιμορροΐδες και την αντιμετώπιση τους, ενώ παράλληλα θα κάνουμε λόγο για τα αίτια και τα συμπτώματά τους.

 

Τι είναι οι αιμορροΐδες;

Οι αιμορροΐδες είναι ένα πλέγμα αιμοφόρων αγγείων τα οποία βρίσκονται στο κάτω μέρος του ορθού ή του πρωκτού. Ρόλος των αιμορροΐδων είναι να συστέλλονται και να διαστέλλονται κατά την κένωση, συμβάλλοντας στην επίτευξη της διαδικασίας. Σε περίπτωση όμως που οι αιμορροΐδες διογκωθούν, τότε εμφανίζεται μια πάθηση που ονομάζεται αιμορροϊδοπάθεια και προκαλεί μια σειρά από συμπτώματα.

 

Σε ποιους βαθμούς διακρίνονται οι αιμορροΐδες;

Οι διογκωμένες αιμορροΐδες με βάση τη σοβαρότητα και το στάδιο στο οποίο βρίσκονται, ταξινομούνται σε τέσσερις βαθμούς:

Βαθμός 1: Πρόκειται για μικρές αιμορροΐδες οι οποίες δεν εξέχουν από τον πρωκτό. Μπορεί να εμφανίζουν ήπια ή και καθόλου συμπτώματα.

Βαθμός 2: Πρόκειται για μεγαλύτερες αιμορροΐδες οι οποίες προπίπτουν από τον πρωκτό κατά την κένωση αλλά ανατάσσονται αυτόματα στο τέλος αυτής.

Βαθμός 3: Πρόκειται για αιμορροΐδες οι οποίες προπίπτουν από τον πρωκτό κατά την κένωση αλλά δεν ανατάσσονται αυτόματα στο τέλος αυτής. Για την επαναφορά τους στην αρχική τους θέση απαιτείται μηχανική ανάταξη από τον ασθενή.

Βαθμός 4: Πρόκειται για αιμορροΐδες οι οποίες προπίπτουν μόνιμα και δε μπορεί να επιτευχθεί η ανάταξή τους. Συνοδεύονται από δυσφορία αλλά και επιμέρους συμπτώματα όπως πόνος, κνησμός και αιμορραγία.

 

Ποια είναι τα αίτια διόγκωσης των αιμορροΐδων;

Τα ακριβή αίτια διόγκωσης των αιμορροΐδων δεν έχουν αποσαφηνιστεί πλήρως μέχρι και σήμερα. Παρόλα αυτά, οι παρακάτω καταστάσεις έχουν συσχετιστεί με την εμφάνισή τους:

  • Χρόνια δυσκοιλιότητα/ διάρροια
  • Εγκυμοσύνη (ιδιαίτερα οι πολλαπλές)
  • Πρωκτική σεξουαλική επαφή
  • Γήρανση
  • Παχυσαρκία
  • Καθιστική ζωή
  • Οικογενειακό ιστορικό

 

Ποια συμπτώματα εμφανίζουν;

Τα συμπτώματα τα οποία έχουν συνδεθεί με την πάθηση των αιμορροΐδων είναι τα ακόλουθα:

  • Πόνος ή δυσφορία στην περιοχή του ορθού
  • Έντονο κόκκινο αίμα που εμφανίζεται στα κόπρανα ή στο χαρτί υγείας μετά την κένωση
  • Φαγούρα ή αίσθημα καύσου στον πρωκτό
  • Εξόγκωμα στην περιοχή του πρωκτού
  • Αίσθημα πληρότητας ή πίεσης
  • Πόνος στις κενώσεις

 

Τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να υποδηλώνουν και κάποια άλλη πάθηση πέρα από την αιμορροϊδοπάθεια. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο ασθενής οφείλει να επισκέπτεται τον ιατρό του με την εμφάνισή τους, για να προσδιορίζεται η αιτία εμφάνισης και να ορίζεται το κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο.

 

Αιμορροΐδες – Σύγχρονη αντιμετώπιση

Χάρη στην εξέλιξη της χειρουργικής επιστήμης, οι αιμορροΐδες πλέον μπορούν να αντιμετωπιστούν με τη χρήση ελάχιστα επεμβατικών μεθόδων. Μια από αυτές τις μεθόδους είναι η μέθοδος HAL – Αιμορροϊδική απολίνωση των αιμορροϊδικών αγγείων με υπερήχους και αιμορροϊδοπηξία.

 

Αιμορροΐδες – Αντιμετώπιση με μέθοδο HAL

Κατά τη μέθοδο HAL, ένας ειδικός υπέρηχος χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό των αιμορροΐδων. Όταν εντοπιστούν, ακολουθεί η απολίνωσή τους με τη χρήση απορροφήσιμων ραμμάτων. Η συγκεκριμένη μέθοδος αποτελεί μια καινοτόμο, ελάχιστα επεμβατική μέθοδο η οποία αντιμετωπίζει τις αιμορροΐδες ανώδυνα και αναίμακτα, χωρίς τομές. Παράλληλα, επιτρέπει την ταχύτερη επιστροφή του ασθενή στις καθημερινές του δραστηριότητες, ενώ απουσιάζουν και οι μετεγχειρητικές επιπλοκές που μπορεί να εμφανίζονταν σε άλλες μεθόδους.

 

Ο Γενικός Χειρουργός Γεώργιος Θ. Πανούσης, κατέχει μεγάλη εμπειρία στην αντιμετώπιση των αιμορροΐδων μέσω των σύγχρονων, ελάχιστα επεμβατικών μεθόδων. Εάν ταλαιπωρήστε από τα συμπτώματα των αιμορροΐδων και επιθυμείτε να απαλλαγείτε οριστικά από αυτά, επικοινωνήστε μαζί του για να σας κατευθύνει εξατομικευμένα και με ασφάλεια.

Καρκίνος παχέος εντέρου συμπτώματα

Ως καρκίνος παχέος εντέρου ορίζεται ο τύπος καρκίνου που προσβάλλει το παχύ έντερο και το ορθό. Πρόκειται για μία πάθηση η οποία συνδέεται με σοβαρά προβλήματα υγείας, ενώ συχνά είναι απειλητική για την ανθρώπινη ζωή. Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ένας από τους συχνότερους τύπους καρκίνου σε παγκόσμιο επίπεδο και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία και φύλο. Παρά τη μεγάλη συχνότητά του, δεν είναι λίγοι αυτοί που αγνοούν τα συμπτώματά του αλλά και τους παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισής του. Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στα κυριότερα αίτια εμφάνισης του καρκίνου του παχέος εντέρου, τα συχνότερα συμπτώματα που τον συνοδεύουν αλλά και τις σύγχρονες θεραπευτικές επιλογές αντιμετώπισής του.

 

Ποιοι παράγοντες αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισής του;

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι μια πολυπαραγοντική νόσος, καθώς υπάρχουν αρκετοί παράγοντες οι οποίοι έχουν συσχετιστεί με την εμφάνισή του. Οι κυριότεροι είναι οι ακόλουθοι:

  • Ο τρόπος ζωής. Μια διατροφή πλούσια σε κόκκινο κρέας, φτωχή σε φρούτα και λαχανικά η οποία συνδυάζεται με σωματική αδράνεια, παχυσαρκία ή/και κάπνισμα, αυξάνει σε μεγάλο βαθμό τις πιθανότητες εμφάνισής του.
  • Το οικογενειακό ιστορικό. Ο κίνδυνος εμφάνισης της νόσου αυξάνεται εάν αυτή έχει εμφανιστεί σε συγγενείς, ιδίως πρώτου βαθμού.
  • Το προσωπικό ιστορικό πολυπόδων του εντέρου. Ορισμένοι τύποι πολυπόδων του παχέος εντέρου είναι δυνατόν να γίνουν κακοήθεις με την πάροδο του χρόνου.
  • Οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου. Άτομα με νόσο του Crohn ή ελκώδη κολίτιδα, έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης του καρκίνου.
  • Η φυσιολογική διαδικασία της γήρανσης. Τα άτομα τα οποία βρίσκονται σε ηλικία άνω των 50 ετών έχουν περισσότερες πιθανότητες να τον αναπτύξουν.

 

Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι η ύπαρξη των παραπάνω παραγόντων κινδύνου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ένα άτομο θα αναπτύξει καρκίνο του παχέος εντέρου. Ταυτόχρονα υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι εμφάνισαν τη νόσο, οι οποίοι δεν ταυτίζονταν με κανέναν από τους προδιαθεσικούς παράγοντες.

 

Καρκίνος παχέος εντέρου: Ποια είναι τα συμπτώματα;

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου μπορεί να προκαλέσει ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα συμπτώματα:

  • Αλλαγές στις συνήθειες του εντέρου όπως διάρροια ή/και δυσκοιλιότητα
  • Αιμορραγία από τον πρωκτό ή αίμα στα κόπρανα
  • Κοιλιακό άλγος
  • Αδικαιολόγητη απώλεια βάρους
  • Αδυναμία και εύκολη κόπωση
  • Αναιμία

 

Φυσικά τα συμπτώματα αυτά μπορεί να σχετίζονται και με λιγότερο σοβαρές καταστάσεις από τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Όμως σε κάθε περίπτωση, όταν ένα σύμπτωμα παραμένει για ένα διάστημα μεγαλύτερο των δύο εβδομάδων, τότε θα πρέπει να προγραμματίζεται μια ιατρική επίσκεψη ώστε να προσδιορίζεται το αίτιο εμφάνισής του.

 

Θεραπεία καρκίνου του παχέος εντέρου

Η έγκαιρη ανίχνευση και εφαρμογή θεραπείας για τον καρκίνο του παχέος εντέρου αυξάνει σημαντικά την πιθανότητες της πλήρους ίασης. Συγκεκριμένα πάνω από το 90% των περιπτώσεων που διαγιγνώσκονται έγκαιρα θεραπεύονται πλήρως.

 

Η βασική θεραπευτική αντιμετώπιση του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι η χειρουργική. Στη σύγχρονη εποχή, η εξέλιξη της τεχνολογίας σε συνδυασμό με τη μεγάλη συσσώρευση εμπειρίας μας έχει δώσει τη δυνατότητα να μιλάμε πλέον για ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους, οι οποίες προσφέρουν σημαντικά οφέλη στους ασθενείς.

 

Η πλέον σύγχρονη τεχνική αντιμετώπισης του καρκίνου του παχέος εντέρου ονομάζεται λαπαροσκοπική κολεκτομή. Η μέθοδος παρέχει καλύτερη όραση σε πιο δυσπρόσιτα σημεία και επιτυγχάνεται μέσα από πολύ μικρές τομές. Στα οφέλη της μεθόδου συγκαταλέγονται τα ακόλουθα:

  • Ελάχιστος μετεγχειρητικός πόνος
  • Ταχύτερη ανάρρωση και επιστροφή στην καθημερινότητα
  • Μείωση των μετεγχειρητικών επιπλοκών
  • Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα που οφείλεται στις μικρές τομές

 

O Γενικός Χειρουργός Γιώργος Πανούσης, έχει μεγάλη εμπειρία στη διενέργεια λαπαροσκοπικών κολεκτομών και αποτελεί από το 2008 βασικός εκπαιδευτής στα Σεμινάρια Λαπαροσκοπικών Κολεκτομών του Node Institute. Εάν εμφανίζετε συμπτώματα παρόμοια με αυτά του καρκίνου του παχέος εντέρου, επικοινωνήστε άμεσα μαζί του για να σας παρέχει εξατομικευμένη βοήθεια ανάλογη με τις ανάγκες σας.

ΟΞΕΙΑ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΙΤΙΔΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ

Στη μελέτη που παραθέτουμε από τη Νορβηγία,από τον Ιανουάριο του 2013 έως τον Ιούνιο του 2014, σε ασθενείς που νοσηλεύθηκαν με επιβεβαιωμένη οξεία μη επιπλεγμένη εκκολπωματίτιδα δεν χορηγήθηκαν αντιβιοτικά και οι ασθενείς αυτοί μελετήθηκαν αναδρομικά για 12 μήνες.

Από τις 244 εισαγωγές οι 177(73%) δεν έλαβαν αντιβίωση.Σε  αυτούς υπήρχαν 7 (4%) αποτυχίες  συμπεριλαμβάνοντας και 5 ασθενείς που λόγω επιδείνωσης της κλινικής τους εικόνας έλαβαν αντιβιοτικά.Στους ασθενείς αυτούς η μόνη επιπλοκή ήταν η εμφάνιση συριγγίου σε έναν ασθενή.8 ασθενείς έκαναν υποτροπή και 2 υποβλήθηκαν σε εκλεκτική επέμβαση.20 ασθενείς χρειάστηκαν,λόγω προκαθορισμένων κριτηρίων από την αρχή αντιβίωση.Η υποτροπή σε αυτούς ήταν 10%.Οι 47 ασθενείς που αποτέλεσαν την ομάδα που έλαβε από την αρχή αντιβιοτικά δεν είχαν επιπλοκές.Η υποτροπή σε αυτούς ήταν 11% και 2% υποβλήθηκαν σε προγραμματισμένη επέμβαση.

Η μελέτη αυτή δείχνει ότι η αντιμετώπιση της οξείας μη επιπλεγμένης εκκολπωματίτιδας χωρίς αντιβιοτικά είναι ασφαλής.Οι περισσότερες επιπλοκές συνέβησαν σε ασθενείς που από την αρχή χρειάσθηκαν αντιβιοτικά.